Sierschildpadden

In dit artikel gaan we Sierschildpadden onderzoeken, een onderwerp dat de afgelopen jaren zowel interesse als discussie heeft gewekt. Sierschildpadden is het onderwerp geweest van studie en onderzoek in verschillende disciplines, en de impact ervan op de samenleving en cultuur valt niet te ontkennen. Door de geschiedenis heen heeft Sierschildpadden een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van de mensheid, en zijn invloed is nog steeds relevant. In deze zin is het essentieel om het fenomeen var1, de implicaties ervan en de mogelijke repercussies ervan in onze hedendaagse wereld kritisch en objectief te analyseren.

Sierschildpadden
De zuidelijke sierschildpad (Chrysemys dorsalis) is te herkennen aan de oranje streep op het midden van het schild.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines (Schildpadden)
Onderorde:Cryptodira (Halsbergers)
Superfamilie:Testudinoidea
Familie:Emydidae (Moerasschildpadden)
Geslacht
Chrysemys
Gray, 1844
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Sierschildpadden op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Sierschildpadden[1] (Chrysemys) zijn een geslacht van waterbewonende schildpadden uit de familie moerasschildpadden (Emydidae).[2] De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1844.

Taxonomie

Het geslacht was lange tijd monotypisch en werd slechts door een enkele soort vertegenwoordigd; de sierschildpad (Chrysemys picta). Deze soort had vier afwijkende variaties die als ondersoorten werden aangemerkt. Een van deze ondersoorten, de zuidelijke sierschildpad (Chrysemys dorsalis) wordt tegenwoordig als een aparte soort gezien binnen het geslacht Chrysemys, naast de sierschildpad.[3]

Verspreiding en leefgebied

Beide soorten komen voor in delen van Noord-Amerika en met name de Verenigde Staten. De zuidelijke sierschildpad komt voor in het zuidoosten van de Verenigde Staten; van oostelijk Texas tot delen van Alabama.

Soorten

Bronvermelding