Braziliaanse sierschildpad

In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Braziliaanse sierschildpad, waarbij we de verschillende facetten, betekenissen en mogelijke gevolgen ervan op verschillende aspecten van het leven onderzoeken. Braziliaanse sierschildpad is in de loop van de tijd onderwerp van belangstelling en debat geweest, wat nieuwsgierigheid en reflecties op verschillende gebieden heeft gewekt, van wetenschap tot populaire cultuur. Gedurende deze lezing zullen we de relevantie ervan in de huidige context analyseren, evenals de invloed ervan op de ontwikkeling van ideeën en perspectieven. Het maakt niet uit of je een amateur of een expert op dit gebied bent, dit artikel zal je ertoe aanzetten nieuwe aspecten over Braziliaanse sierschildpad te ontdekken en je zeker een nieuwe visie op dit onderwerp geven.

Braziliaanse sierschildpad
IUCN-status: Niet geëvalueerd
Braziliaanse sierschildpad
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines (Schildpadden)
Familie:Emydidae (Moerasschildpadden)
Geslacht:Trachemys
Soort
Trachemys dorbigni
Duméril & Bibron, 1835
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Braziliaanse sierschildpad op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De Braziliaanse sierschildpad[1] (Trachemys dorbigni, soms gespeld als Trachemys dorbignyi) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron in 1835. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys dorbigni gebruikt. De schildpad wordt ook wel als ondersoort van de lettersierschildpad (Trachemys scripta) gezien.[2]

Uiterlijke kenmerken

Het rugschild is ovaal en langwerpig en wordt maximaal ongeveer 27 centimeter lang, mannetjes blijven kleiner dan de vrouwtjes.[3] Op het midden van het schild is een kiel aanwezig die bij de juvenielen duidelijk te zien is en bij oudere dieren vervaagt. Het rugschild is bruin tot groen met op iedere hoornplaat onregelmatige gele, groene of rode vlekjes. De marginaalplaten (de platen aan de rand van het schild) hebben elk een gele, naar buiten wijzende streep. Het buikschild is geel tot oranje, de randen van de buikplaten zijn donker gekleurd. Mannetjes zijn melanisch en krijgen uiteindelijk een geheel zwart buik- en rugschild. De kop is groen en heeft vele gele tot oranje, donker omzoomde strepen en vlekken. Ook op de keel, nek en poten zijn gele strepen aanwezig.

Algemeen

De Braziliaanse sierschildpad komt voor in Zuid-Amerika, in Argentinië, Brazilië en Uruguay. De habitat bestaat uit vijvers, meren, moerassen, rivieren en andere wateren, een zachte bodem, veel onderwatervegetatie, een zwakke waterstroom en voldoende zonplaatsen hebben de voorkeur. De schildpad is voornamelijk carnivoor, het voedsel bestaat uit weekdieren, vissen, amfibieën en ongewervelden, waarschijnlijk wordt ook plantaardig materiaal gegeten. Over de voortplanting is niet veel bekend.

Ondersoorten

Er worden twee ondersoorten erkend, die verschillen in het uiterlijk en het verspreidingsgebied.

Bronvermelding