Wimbledon 1912

In dit artikel zullen we het onderwerp Wimbledon 1912, dat tegenwoordig van het grootste belang is, in detail onderzoeken. Door de geschiedenis heen is Wimbledon 1912 een belangrijk aandachtspunt en debat geweest, dat verschillende gebieden van de samenleving, de politiek, de cultuur en de wetenschap heeft beïnvloed. We zullen ons verdiepen in de oorsprong ervan, de evolutie ervan in de tijd en de impact ervan op de wereld van vandaag. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de vele facetten en perspectieven rond Wimbledon 1912 ontdekken, evenals de implicaties die dit heeft voor de toekomst. Dit artikel probeert een alomvattende en verrijkende visie op Wimbledon 1912 te bieden, zodat de lezer het belang ervan kan begrijpen en op de hoogte kan zijn van de nieuwste ontwikkelingen en debatten met betrekking tot dit onderwerp.

Wimbledon Championships 1912
Editie 1912 (36e editie)
Stad, land Wimbledon, Verenigd Koninkrijk
Locatie Worple Road
All England Lawn Tennis and Croquet Club
Datum 24 juni 8 juli
Categorie grandslamtoernooi
Deelnemers 82MS, 34VS, 35MD
Ondergrond gras, buiten
Winnaars
Mannenenkel Vlag van Nieuw-Zeeland Anthony Wilding
Vrouwenenkel Vlag van Verenigd Koninkrijk Ethel Larcombe
Mannendubbel Vlag van Verenigd Koninkrijk Herbert Barrett
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Dixon
Vorige: 1911     Volgende: 1913
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De 36e editie van het Britse grandslamtoernooi, Wimbledon 1912, werd gehouden van maandag 26 juni tot en met maandag 8 juli 1912. Voor de vrouwen was het de 29e editie van het Britse graskampioenschap. Het toernooi werd gespeeld op de toenmalige locatie aan de Worple Road bij de All England Lawn Tennis and Croquet Club in de wijk Wimbledon van de Britse hoofdstad Londen.

Zoals toen gebruikelijk was, speelden de spelers om de titelverdediger uit te dagen in de finale "challenge round".

Belangrijkste uitslagen

Mannenenkelspel
Finale: Anthony Wilding (Nieuw-Zeeland) won van Arthur Gore (Verenigd Koninkrijk) met 6–4, 6–4, 4–6, 6–4 [1]

Vrouwenenkelspel
Finale: Ethel Larcombe (Verenigd Koninkrijk) won van Charlotte Sterry (Verenigd Koninkrijk) met 6–3, 6–1 [2]

Mannendubbelspel
Finale: Herbert Barrett (Verenigd Koninkrijk) en Charles Dixon (Verenigd Koninkrijk) wonnen van Max Décugis (Frankrijk) en André Gobert (Frankrijk) 9–7, 5–7, 6–3, 2–6, 6–2 [3]

Het vrouwendubbelspel en gemengd dubbelspel werden in 1913 voor het eerst georganiseerd.

Een juniorentoernooi werd voor het eerst in 1947 gespeeld.