Dmitri Kabalevski

Uiterlijk naar zijbalk verplaatsen verbergen

Dmitri Kabalevski

Algemene informatie

Volledige naam

Dmitri Borissovitsj Kabalevski

Geboren

Geboorteplaats

Overleden

Overlijdensplaats

Land

Rusland

Werk

Genre(s)

Klassiek

Beroep

Componist, muziekpedagoog, pianist

Instrument(en)

piano

Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel

Portaal

Muziek

Dmitri Borisovitsj Kabalevski (Russisch: Дмитрий Борисович Кабалевский) (Sint-Petersburg, 30 december 1904 - Moskou, 14 februari 1987) was een Russisch componist.

Levensloop

Boris Klavdijevitsj Kabalevski en zijn zoon Dmitri en dochter Jelena. St. Petersburg, 1909.

Nadezjda Kabalevski (née Nowicka) en haar zoon Dmitri en dochter Jelena. St. Petersburg, 1911.

Kabalevski, een zoon van een wiskundige bij een verzekeringsmaatschappij, had als kind al artistieke begaafdheid, in het bijzonder voor de schilderkunst en als dichter. Vanaf 1912 kreeg hij pianoles bij Seljanov aan het Skrjabin-muziekinstituut. In 1918 ging de hele familie naar Moskou. Op wens van zijn vader was hij eerst nog bezig met wiskunde en economie, maar vanaf 1921 speelde hij als pianist bij stomme films in bioscopen en kon daarvan leven. In 1925 ging hij naar het Moskous Conservatorium P. I. Tsjajovski in Moskou (Russisch: Московская Государственная Консерватория им. П.И.Чайковского), waar hij tot 1930 compositie bij Nikolaj Mjaskovski en piano studeerde.

Nadat hij intussen naam gemaakt had als componist, werd hij in 1932 zelf leraar compositie aan het Moskous Conservatorium P. I. Tsjajkovski.

Ook in de in 1932 opgerichte componistenfederatie heeft hij zijn leven lang functies gehad. In 1939 werd hij tot professor voor compositie benoemd. Hij behield deze functie tot 1980. Hij was ook chef van de redactie van het tijdschrift "Sovjetskaja Moezyka" en bleef in deze positie actief tot 1946. In 1940 werd hij lid van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. In het besluit van de partij van 1948, waarin het "formalisme" in de werken van componisten als Sergej Prokofjev en Dmitri Sjostakovitsj werd veroordeeld (zie ook Zjdanovdoctrine), werd Kabalevski, na aanvankelijke kritiek, uiteindelijk niet tot "formalist" verklaard. Als vooraanstaand lid van de partij bekleedde hij vele posities en functies. In 1956 was hij ook functionaris van het Ministerie van Cultuur van de Sovjet-Unie. Hij zette zich vooral in voor muziekpedagogische ontwikkeling. Dit leidde tot de oprichting van een tijdschrift over dit thema. Hij werd vele malen onderscheiden, o.a. in de jaren 1946, 1949, 1951 en 1980 met de "Prijs van de overheid". In 1974 werd hem de titel Held van de Socialistische Arbeid toegekend.

Stijl

Aanvankelijk stond hij onder de invloed van zijn leraar Mjaskovski, maar later oriënteerde hij zich meer en meer op Prokofjev. Zijn werken hebben een eigen stijl. Als basis voor zijn arbeid beschouwde hij de eisen van het socialistisch realisme. Zijn muziek is vast verankerd in de traditie en hij beweegt zich uitsluitend binnen het raamwerk van de tonaliteit. Een karakteristieke bijzonderheid is het veelvuldig wisselen tussen grote en kleine terts. Zijn thematiek is meestal snel herkenbaar. Als orkestrator was hij briljant en gericht op effect. Zijn composities worden gekenmerkt door vitaliteit en frisheid, maar hij had ook gevoel voor dramatiek en pathos.

Composities

Werken voor orkest

Symfonieën

1932 1e Symfonie cis-kl.t., opus 18
1934 2e Symfonie c-kl.t., opus 19
1933 3e Symfonie si b-kl.t. - "Requiem ter nagedachtenis aan Vladimir Iljits Lenin", opus 22, met koor
1956 4e Symfonie c-kl.t., opus 54

Soloconcerten met orkest

1928 1e concert voor piano en orkest a-kl.t., opus 9
1935 rev.1973 2e concert voor piano en orkest g-kl.t., opus 23
1952 3e concert voor piano en orkest D-gr.t., opus 50
1979 4e concert voor piano en orkest C-gr.t. "Praags concert", opus 99
1948 Concert voor viool en orkest C-gr.t., opus 48
1948-1949 1e concert voor cello en orkest g-kl.t., opus 49
1964 2e concert voor cello en orkest c-kl.t., opus 77

Symfonische gedichten

1960 Voorjaar symfonisch gedicht voor orkest, opus 65
1965 Ter herinnering aan de helden van Gorlovka symfonische schilderij in es-kl.t., opus 78
1968 De eeuwige vlam in Brjansk symfonisch gedicht, opus 85

Suites

1938 Suite uit de opera "Colas Breugnon" voor orkest, opus 24a
1938-1940 De comedianten suite voor klein orkest, opus 26
1939-1940 Suite uit het ballet "Gouden aren" voor orkest, opus 28a

Andere werken

1956 Romeo and Julia musical sketches voor groot orkest, opus 56
1960 Pathetische Ouverture h-kl.t. opus 64
1961 Fantasie naar Schubert's D940 voor piano en orkest
1964 Rhapsodie op het thema van het lied 'Schooljaren' voor piano en orkest opus 75

Werken voor harmonieorkest

1940 Suite voor jazzorkest
1974 De helden van de revolutie van 1905 voor blaasorkest, opus 95

Cantates

1941-1942 Groot vaderland cantate voor mezzo-sopraan, bass, koor, en orkest, opus 35
1957-1958 Sang van morgen, voorjaar en vreede cantate voor kinderkoor en orkest, opus 57
1958-1959 De Leninisten cantate naar Jevgeni Dolmatovski voor drie koren en groot orkest, opus 63
1965 Over het vaderland cantate naar Tsezar Solodar voor kinderkoor en orkest, opus 82

Muziektheater

Opera's

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto
1937 rev.1968	Colas Breugnon, opus 24 / opus 90	3 aktes	1937, 1938 Leningrad; rev. 1968, 1970, Leningrad	Vladimir Bragin, naar de gelijknamige roman van Romain Rolland
1942	In het Vuur (bij Moskou) (V ogne (Pod Moskvoj)), opus 37	4 aktes	1943, Moskou	Tsezar Solodar
1947-1950	De familie Taras (Semja Taras), opus 47	4 aktes	1947, Moskou; 3e versie: 1967, Moskou	Sergej Tsenin, naar de vertelling "Nepokorjonnye" van Boris Gorbatov
1955	Nikita Versjinin, opus 53	4 aktes	1955, Moskou	Sergej Tsenin, naar de vertelling "Bronepojezd No. 14-69 (Pantsertrein Nr. 14-69)" van Vsevolod Ivanov
1968-1969	Zusters (Sjostry), opus 83	3 aktes	1969, Perm	S. Bogomazov, naar de vertelling "Vstretsja s tsjoedom" Ilja Lavrov

Operette

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto
1957	Lied der lente (Vesna pojot), op. 58	3 aktes	Tsezar Solodar

Balletmuziek

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto	choreografie
1939-1940	Gouden aren (Zolotye kolosja), op. 28	3 aktes	onvoltooid	V. Pomerantsev en A. Jermolajev, naar motieven uit de film "Traktoristy"

Vocale muziek met orkest

1931 Gedicht van de strijd voor koor en orkest, opus 12
1941 Parade voor de jeugd voor kinderkoor en orkest
1942 Wreker van het volk suite op een tekst van J. Dolmatovski voor gemengd koor en orkest
1962 Requiem voor solisten, gemengd koor, kinderkoor en orkest, opus 72

Liederen

1950 Kinderliederen (o.a. "Ons land")

Kamermuziek

1927 Twee stukken voor cello en piano, opus 2
1928 1e strijkkwartet a-kl.t. opus 8
1945 2e strijkkwartet g-kl.t. opus 44
1961 Vijf etudes in gr. en kl.t. voor cello solo, opus 67
1962 Sonate voor cello bes-gr.t. opus 71

Werken voor piano

1927 1e Sonate voor piano d-kl.t. opus 6
1938 30 Kinderstukjes opus 27
1944 24 Preludes opus 38
1944 24 Lichte stukjes opus 39
1945 2e Sonate voor piano eb-kl.t. opus 45
1946 3e Sonate voor piano F-gr.t. opus 46
1972 Lyrische melodieën opus 93
vele kleinere stukken

Discografie

Colas Breugon, opera in drie bedrijven.
Colas Breugnon: Leonid Boldin - Selina: Nina Isakova - Jacqueline: Valentina Kajevtsjenko - Gifflard: Jevgeni Maksimenko - Chamaille: Georgi Doedarev - Robinet: Nikolaj Goetorovitsj - Le Duc d'Asnois: Anatol Misjtsjevski - Mademoiselle de Termes: Albina Sjitkova - Koor en orkest van het Stanislavski Theater Moskou o.l.v. Georgi Tsjemtjoesjin.
Olympia OCD 291 (2 CD), opgenomen: 1973.

Externe link

Overzicht van werken

Mediabestanden Bibliografische informatie