Belgische verkiezingen 1925

Momenteel heeft Belgische verkiezingen 1925 grote relevantie gekregen in verschillende delen van de samenleving. De impact ervan is voelbaar in de economie, de politiek, de cultuur en het dagelijks leven van mensen. Dit fenomeen heeft grote belangstelling gewekt en voor controverse gezorgd in verschillende sectoren, die proberen de implicaties en gevolgen te begrijpen die var1 heeft in de huidige samenleving. Daarom is het van cruciaal belang om dit probleem diepgaand te onderzoeken, de oorzaken, gevolgen en mogelijke oplossingen te analyseren om de uitdagingen die het met zich meebrengt aan te pakken. In dit artikel zal de impact van Belgische verkiezingen 1925 op verschillende aspecten van het moderne leven uitvoerig worden behandeld, met als doel de lezer een volledige en gedetailleerde visie te geven op deze kwestie die vandaag de dag zo relevant is.

Wetgevende verkiezingen 1925
Datum 5 april 1925
Land Vlag van België België
Te verdelen zetels 187 (Kamer)
93 (Senaat)
Resultaat
Nieuwe regering Van de Vyvere
Vorige regering Theunis III
Opvolging verkiezingen
← 1921     1929 →
Portaal  Portaalicoon   Politiek
België

In België werden op zondag 5 april 1925 algemene wetgevende verkiezingen gehouden. Het ging om vervroegde verkiezingen die bij het begin van het jaar werden aangekondigd. Bij koninklijk besluit van 7 maart 1925 werd het parlement ontbonden.

De socialisten van de Belgische Werkliedenpartij plukken de vruchten van hun harde oppositie tegen het antisociale beleid van de regering-Theunis I. De katholieke en liberale regeringspartijen krijgen de rekening gepresenteerd. Het gaat om de grootste socialistische verkiezingsoverwinning in de Belgische geschiedenis.

Kamer

2
78
23
78
6
2 78 23 78 6 
De 187 zetels zijn als volgt verdeeld:

Er is een nieuwe Kamerzetel gecreëerd in het arrondissement Verviers, waar de bevolking van de Oostkantons voortaan mag meestemmen.

De BWP behaalt in totaal meer stemmen dan de katholieken, dissidente lijsten inbegrepen. Qua zetelaantal zijn beide partijen echter even groot. Het zijn vooral de liberalen die hun zetels zien slinken. Extreemlinks doet de Kommunistische partij haar intrede in het parlement, met War Van Overstraeten en Joseph Jacquemotte. Extreemrechts neemt het Nationaal Legioen van Paul Hoornaert deel aan de verkiezingen, maar zonder succes. De Vlaams-nationalisten (Frontpartij) halen zes zetels onder uiteenlopende benamingen en in verschillende lokale combinaties.

Partij Stemmen % Zetels Zetels +/-
BWP 820.116 39,4% 78 +10
Katholieken[1] 804.143 38,6% 78 -2
Liberalen 304.467 14,6% 23 -10
Vlaams-nationalisten 80.407 3,9% 6 +2
Communisten 34.149 1,6% 2 +2
Overige 38.348 1,8% 0 -1
Totaal 2.082.006 100% 187 +1

Senaat

59
23
71
59 23 71 
De 153 zetels zijn als volgt verdeeld:

In de Senaat hebben de katholieken de grootste fractie. Zij ontlenen daaraan het recht om de eerste minister te leveren in de nieuwe regering.

Partij
Stemmen % Rechtstreeks verkozen Alle categorieën Zetels +/-
Katholieken[2] 810.090 39,9% 41 71 -2
BWP 828.854 40,9% 39 59 +7
Liberalen 324.823 16,0% 13 23 -5
Vlaams-nationalisten 46.417 2,3% 0
Overige 18.013 0,9% 0
Totaal 2.028.197 100% 93 153 -

Verkozenen

Regeringsvorming

Zie Regeringsformatie België 1925 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Na een naar de normen van de tijd lang aanslepende regeringscrisis van 73 dagen zal een "democratische" rooms-rode regering-Poullet-Vandervelde worden gevormd.