Dit artikel gaat in op de kwestie van West-Indische Federatie, die in verschillende delen van de samenleving aanzienlijk relevanter is geworden. West-Indische Federatie is een interessant onderwerp geworden voor academici, professionals en het grote publiek, vanwege de impact en betekenis ervan op verschillende gebieden van studie en het dagelijks leven. De afgelopen decennia is West-Indische Federatie het onderwerp geweest van onderzoek, debatten en reflecties die een beter begrip en waardering van het belang ervan mogelijk hebben gemaakt. In die zin beoogt dit artikel een brede en verrijkende visie op West-Indische Federatie te bieden, waarbij verschillende perspectieven, benaderingen en meningen over de kwestie aan bod komen.
West Indies Federation | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
Kaart | ||||||
![]() | ||||||
Algemene gegevens | ||||||
Hoofdstad | Chaguaramas | |||||
Oppervlakte | 20.239 km² (1962) | |||||
Bevolking | 3.264.600 (1962) | |||||
Talen | Engels | |||||
Religie(s) | Christendom | |||||
Munteenheid | West-Indische dollar | |||||
Geschiedenis | ||||||
- | 1958 | |||||
Voorgaande en opvolgende staten | ||||||
|
De West-Indische Federatie (Engels: West Indies Federation) was een politieke unie van een groep eilanden gelegen in het Caribisch gebied, die bestond van 3 januari 1958 tot 31 mei 1962. Deelnemers waren gebieden die in eerdere eeuwen onder de heerschappij van het Verenigd Koninkrijk waren gebracht ('koloniën') en ook wel Britse Antillen werden genoemd. De bedoeling was dat de West-Indische Federatie een onafhankelijk land zou worden, maar voordat dit verwezenlijkt kon worden viel ze uit elkaar door interne spanningen.[1][2]
De Federatie, een staatkundige eenheid met binnenlands zelfbestuur, bestond uit tien provincies (het zogenaamde Brits West-Indië).[3][4]
De provincies van de West-Indische Federatie waren:
De hoofdstad van de staat was Chaguaramas, een stad een paar kilometer ten westen van Port of Spain, de huidige hoofdstad van Trinidad en Tobago.
De Bahama's, Bermuda, en de Britse Maagdeneilanden kozen ervoor niet deel te nemen. Brits-Guiana (Guyana) en Brits-Honduras (Belize) waren alleen waarnemende leden aan de federatie.[5]
De munteenheid van de Federatie was de West-Indische dollar, die later werd vervangen door de Oost-Caribische dollar.
De federatie werd gevormd in 1958 nadat de roep om onafhankelijkheid niet meer genegeerd kon worden. Het was een poging om aan alle onafhankelijkheidseisen in het gebied te voldoen.
Hoewel de Federatie oorspronkelijk enthousiast werd begroet, hield de unie geen stand. De grootste provincies, Jamaica en Trinidad, overheersten al snel de federale regering, wat de kleinere provincies niet graag zagen. Dit had tot gevolg dat de grotere provincies geen deel meer wilden uitmaken van een federatie waarvan vele leden vijandig tegenover hen stonden.
In 1961 hield de premier van de Jamaicaanse provincie een referendum over onafhankelijkheid zonder verbondenheid met andere eilanden.[6] Deze onafhankelijkheid kreeg instemming, en na het vertrek van Jamaica bleek al snel dat de federatie geen kans van slagen meer had. Ze viel snel uiteen, en de meeste provincies werden onafhankelijke landen, wel nog altijd met de Britse monarch als staatshoofd.[7]