In dit artikel gaan we ons verdiepen in de opwindende wereld van Synchroonzwemmen op de Olympische Zomerspelen 1992, waarbij we de verschillende facetten en kenmerken ervan onderzoeken om het belang ervan in de hedendaagse samenleving volledig te begrijpen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag zullen we ons onderdompelen in een uitgebreide analyse die ons in staat zal stellen de impact ervan op verschillende gebieden te begrijpen, evenals de invloed ervan op het dagelijks leven van mensen. Via een reis door zijn geschiedenis, evolutie en mogelijke toekomstperspectieven zullen we alles ontdekken wat Synchroonzwemmen op de Olympische Zomerspelen 1992 te bieden heeft en de relevantie ervan in de wereld van vandaag.
Het synchroonzwemmen tijdens de Olympische Zomerspelen 1992 in Barcelona werd gehouden in de Bernat Picornell pools waar de 53 deelnemers streden om twee gouden medailles bij de onderdelen solo en duet. Elk onderdeel bestond uit een verplichte en een vrije oefening waarbij de punten uit beide onderdelen werden opgeteld.
Bij het onderdeel solo ontstond een flinke rel. De favoriete Sylvie Fréchette zwom een goede verplichte oefening en haalde bij vier van de vijf juryleden scores tussen 9,2 en 9,6. Het vijfde jurylid, een Braziliaanse, waardeerde de oefening zelfs met een 9,7 maar zij toetste echter 8,7 in. Ze meldde dit direct bij de assistent, maar die begreep haar Engels niet. Ondanks dat het een duidelijke vergissing was, was het te laat om de score te rectificeren. Ook het protest van het Canadese team haalde niets uit. De achterstand die Frechette daardoor opliep, kon ze een dag later tijdens de vrije oefening niet meer goedmaken. Ze haalde de hoogste score, maar kwam uiteindelijk niet verder dan de zilveren medaille.
In oktober 1993 besloot de FINA om aan het IOC voor te stellen om Frechette alsnog de gouden medaille te geven, waarbij de Amerikaanse Kristen Babb-Sprague haar gouden medaille niet hoefde in te leveren. Het IOC ging op 6 december 1993 akkoord met het voorstel.
Nederland werd bij het onderdeel solo vertegenwoordigd door drie zwemsters. Voor Tamara Zwart en Frouke van Beek kwamen met een 20e resp. 34e plaats niet verder dan de verplichte figuren. Marjolijn Both bereikte wel de finale en eindigde daarin op de achtste plaats.
Bij het onderdeel duet bestond het Nederlandse team uit de dames Both en Zwart. Zij eindigden op de zevende plaats.
rang | sporter | land | figuren | routine | totaal |
---|---|---|---|---|---|
![]() |
Kristen Babb-Sprague | ![]() |
92,808 | 99,040 | 191,848 |
Sylvie Fréchette | ![]() |
92,557 | 99,160 | 191,717[1] | |
![]() |
Fumiko Okuno | ![]() |
89,016 | 98,040 | 187,056 |
4 | Olga Sedakova | ![]() |
88,346 | 96,760 | 185,106 |
5 | Anne Capron | ![]() |
86,689 | 95,760 | 182,449 |
6 | Christina Thalassinidou | ![]() |
85,884 | 94,360 | 180,244 |
7 | Kerry Shacklock | ![]() |
86,799 | 93,040 | 179,839 |
8 | Marjolijn Both | ![]() |
85,834 | 93,520 | 179,354 |
rang | sporters | land | figuren | routine | totaal |
---|---|---|---|---|---|
![]() |
Karen Josephson Sarah Josephson |
![]() |
92,575 | 99,600 | 192,175 |
![]() |
Penny Vilagos Vicky Vilagos |
![]() |
90,354 | 99,040 | 189,394 |
![]() |
Fumiko Okuno Aki Takayama |
![]() |
88,468 | 98,400 | 186,868 |
4 | Anna Kozlova Olga Sedakova |
![]() |
87,443 | 96,640 | 184,083 |
5 | Marianne Aeschbacher Anne Capron |
![]() |
86,195 | 95,600 | 181,795 |
6 | Kerry Shacklock Laila Vakil |
![]() |
85,366 | 94,000 | 179,366 |
7 | Marjolijn Both Tamara Zwart |
![]() |
85,425 | 93,920 | 179,345 |
8 | Guan Zewen Wang Xiaojie |
![]() |
84,763 | 93,080 | 177,843 |
Plaats | Land | NOC | ![]() |
![]() |
![]() |
Totaal |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
USA | 2 | 0 | 0 | 2 |
2 | ![]() |
CAN | 1 | 1 | 0 | 2 |
3 | ![]() |
JPN | 0 | 0 | 2 | 2 |
Totaal | 3 | 1 | 2 | 6 |
Zie ook: Lijst van olympische medaillewinnaars synchroonzwemmen