In dit artikel gaan we dieper in op Opus quadratum en verkennen we al zijn facetten. Opus quadratum is een onderwerp dat de laatste tijd grote belangstelling heeft gewekt in de samenleving, en het is belangrijk om het belang ervan en de impact ervan op ons leven te begrijpen. In de volgende paar regels zullen we de oorsprong van Opus quadratum analyseren, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de verschillende perspectieven die er over dit onderwerp bestaan. We zullen ook de relevantie ervan in de wereld van vandaag onderzoeken en hoe het verschillende aspecten van onze samenleving heeft beïnvloed. Ga met ons mee op deze reis van ontdekking en reflectie over Opus quadratum.
Opus quadratum "vierkantwerk" is een Romeinse muurbouwtechniek, waarbij natuurstenen blokken van gelijke afmetingen werden gebruikt.
De grote vierkante of rechthoekige blokken natuursteen werden in halfsteensverband gelegd.[1] De stenen werd meestal zonder mortel gelegd, soms werden ze vastgezet met metalen doken[2] of ankers.[3] Hierbij werd een zogenaamde dookgat in de steen geboord, waarna het anker met gesmolten lood werd vastgezet.
De techniek leek uiterlijk veel op opus isodomum en gebruikte dezelfde bouwtechnieken, maar was niet helemaal hetzelfde. Bij opus quadratum werden gewone stenen gebruikt in plaats van de mooier afgewerkte kubieke stenen en waren de stenen allemaal van dezelfde lengte, wat bij opus isodomum meestal niet zo was.[4] Verder werd opus quadratum in tegenstelling tot opus isodomum ook gebruikt als afdekking van het Romeins betonwerk ofwel opus caementium.[5]
De muurbouwtechniek werd reeds in de 6e eeuw v.Chr. toegepast door de Etrusken en de Griekse kolonisten in Italië.[5] De Romeinen namen de techniek over en gebruikten het in de 4e eeuw v.Chr. bij de bouw van de Muur van Servius Tullius.