Tegenwoordig is Kevin Coyne een onderwerp op ieders lippen. Vanaf zijn opkomst in de samenleving tot zijn impact op het dagelijks leven heeft Kevin Coyne grote belangstelling gewekt in verschillende gemeenschappen. Dit fenomeen heeft geleid tot talloze debatten en reflecties over het belang ervan, de implicaties ervan en de rol ervan in de moderne wereld. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Kevin Coyne, waarbij we de invloed ervan op cultuur, technologie, politiek en het persoonlijke leven analyseren. Op dezelfde manier zullen we ons verdiepen in de verschillende perspectieven die rond Kevin Coyne bestaan, en een brede en verrijkende visie bieden die ons in staat stelt de impact ervan op de hedendaagse samenleving te begrijpen.
Kevin Coyne | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Coyne in Patronaat Haarlem, 1991
| ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | 27 januari 1944 | |||
Geboorteplaats | Derby | |||
Overleden | 2 december 2004 | |||
Overlijdensplaats | Neurenberg | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Beroep | musicus, schrijver, schilder | |||
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Kevin Coyne (Derby, 27 januari 1944 – Neurenberg, 2 december 2004) was een Brits musicus, schrijver en schilder. Coyne nam als singer-songwriter meer dan 40, grotendeels op de blues geïnspireerde, albums op. Karakteristiek voor zijn teksten waren zijn maatschappijkritiek en Britse humor.
Coyne studeerde grafiek en schilderkunst aan de Joseph Wright School of Art, daarna aan de Derby College of Art. Hij werkte aanvankelijk als sociaal werker in Lancashire (tot 1968), daarna als raadsman voor drugsverslaafden. Deze periode is een belangrijke inspiratiebron geweest voor zowel zijn vroege als latere liedjes.
Vanaf 1973 volgden er acht zeer productieve jaren die begonnen bij het beroemde label Virgin. Het tweede album (na Tubular Bells van Mike Oldfield), dat Virgin uitbracht in 1973, was Marjorie Razorblade. Het leverde daarna nog tien langspeelplaten op. Vooral met Millionairs and teddy bears (1979) en Pointing the finger (1981) vergaarde hij bekendheid. Daarnaast toerde hij door Canada, Australië, de VS en Europa. Ook werkte hij in het theater met twee zelfgeschreven musicals (onder andere Babble). Hierna volgde een complete inzinking, die behalve door de hectiek van de afgelopen tijd ook te wijten zou zijn geweest aan overmatig drankgebruik. Enkele sombere albums dateren uit die periode.
In 1985 vertrok Coyne voorgoed naar Neurenberg, waar hij met de Duitse Paradise Band een nieuwe start maakte, zonder drank. Zijn carrière als schrijver, schilder en singer-songwriter bloeiden in deze periode van zijn leven.
Hij is drie keer getrouwd geweest en had drie zoons.