John Fenn

Tegenwoordig is John Fenn een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving oproept. Lange tijd is John Fenn het voorwerp van studie en analyse geweest, waardoor verschillende perspectieven en meningen over de kwestie ontstonden. In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp John Fenn, waarbij we de meest relevante aspecten ervan bespreken en er een brede en verrijkende visie op bieden. John Fenn is een onderwerp dat een aanzienlijke impact heeft op de levens van mensen, en daarom is het essentieel om het vanuit verschillende invalshoeken te benaderen om het in zijn geheel te begrijpen. Langs deze lijnen zullen we de verschillende facetten van John Fenn verkennen, in een poging een objectieve en volledige visie te bieden die uitnodigt tot reflectie en analyse van de kant van onze lezers.

Nobelprijswinnaar  John B. Fenn
15 juni 1917 – 10 december 2010
John Bennet Fenn
John Bennet Fenn
Geboorteland Verenigde Staten
Geboorteplaats New York
Overlijdensplaats Richmond
Nobelprijs Scheikunde
Jaar 2002
Reden Voor hun ontwikkeling van methodes voor identificatie en structuuranalyse van biologische macromoleculen
Samen met Kurt Wüthrich
Koichi Tanaka
Voorganger(s) William S. Knowles
Ryoji Noyori
Karl B. Sharpless
Opvolger(s) Peter Agre
Roderick MacKinnon
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

John Bennett Fenn (New York, 15 juni 1917 – Richmond, 10 december 2010)[1] was een Amerikaans onderzoeksprofessor in de analytische chemie. Hij won in 2002 samen met Kurt Wüthrich en Koichi Tanaka de Nobelprijs voor Scheikunde voor de ontwikkeling van ionisatie met elektrospray, een vorm van massaspectrometrie waarmee biologische macromoleculen konden worden geanalyseerd. Tevens kreeg hij in 2002 de Prijs van de Association of Biomolecular Resource Facilities voor buitengewone bijdragen aan biomolecularie technologieën.

Biografie

Toen Fenn een tiener was, verhuisde zijn familie van Hackensack naar Berea. Daar studeerde Fenna aan het Berea College, alvorens naar de Yale-universiteit te gaan. Aan deze universiteit haalde hij in 1940 een Ph.D. Daarna bracht hij drie jaar door aan de Princeton-universiteit als directeur van Project SQUID, een onderzoek gefinancierd door de Office of Naval Research.

In 1962 kwam Fenn bij de faculteit van de Yale-Universiteit. In 1987 bereikte hij de pensioengerechtigde leeftijd, maar hij verzette zich tegen de leeftijdsdiscriminatie. Hij bleef bij Yale. Op zijn zeventigste begon Fenn met het onderzoek dat hem uiteindelijk zijn Nobelprijs zou opleveren.

In 1994 kwam Fenn bij de Virginia Commonwealth University als professor analytische chemie.

Het patent op de door hem ontwikkelde electrosprayionisatie zorgde voor een rechtszaak tussen Fenn en de Yale-universiteit. Op 8 februari 2005 kreeg Yale een miljoen dollar en het patentrecht op de techniek.

  • (en) John B. Fenn – Biographical. NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018.. Gearchiveerd op 20 november 2018.