Jacques Dubochet

Het onderwerp Jacques Dubochet is er een dat door de jaren heen veel besproken is. Met uiteenlopende meningen en gevarieerde standpunten heeft Jacques Dubochet de aandacht getrokken van zowel experts als enthousiastelingen. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Jacques Dubochet onderzoeken en een uitgebreide analyse bieden van de geschiedenis, impact en mogelijke implicaties voor de toekomst. Vanaf zijn oorsprong tot zijn huidige evolutie heeft Jacques Dubochet een belangrijke stempel gedrukt op de wereld die nauwgezette en gedetailleerde aandacht verdient.

Nobelprijswinnaar  Jacques Dubochet
8 juni 1942
Jacques Dubochet in 2017
Jacques Dubochet in 2017
Geboorteland Zwitserland
Geboorteplaats Aigle
Nationaliteit Zwitserse
Nobelprijs Nobelprijs voor Scheikunde
Jaar 2017
Reden "Voor de ontwikkeling van de cryo-elektronenmicroscopie, waarmee in hoge resolutie de structuur bepaald kan worden van biomoleculen in oplossing."
Gedeeld met Joachim Frank
Richard Henderson
Voorganger(s) Ben Feringa
Jean-Pierre Sauvage
Fraser Stoddart
Opvolger(s) Frances Arnold
Gregory Winter
George P. Smith
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Jacques Dubochet (Aigle, 8 juni 1942)[1] is een gepensioneerd Zwitserse biofysicus.[2][3] Hij is een voormalig onderzoeker bij het European Molecular Biology Laboratory in Heidelberg (Duitsland). Daarnaast is hij honorair hoogleraar in de biofysica aan de Universiteit van Lausanne (Zwitserland).

Loopbaan

Dubochet begonnen in 1962 aan een studie technische natuurkunde aan de Universiteit van Lausanne (nu Technische Universiteit van Lausanne) en behaalde in 1967 aldaar een graad. Hij behaalde in 1969 nog een certificaat met betrekking tot de moleculaire biologie aan de Universiteit van Genève en begon daarna met het bestuderen van DNA met behulp van een elektronenmicroscoop. In 1973 voltooide hij zijn thesis met betrekking tot de biofysica aan de Universiteit van Genève en de Universiteit van Basel.[4]

Hij was van 1978 tot 1987 groepsleider bij het Europese Laboratorium voor Moleculaire Biologie te Heidelberg (West-Duitsland). Van 1987 tot 2007 was hij als hoogleraar verbonden aan de Universiteit van Lausanne. In 2007 ging hij met emeritaat en werd hij benoemd tot honorair hoogleraar aan de Universiteit van Lausanne.[5]

Tijdens zijn wetenschappelijke loopbaan ontwikkelde hij technologieën met betrekking tot de cryo-elektronenmicroscopie en cryo-elektronentomografie.[6][7][8] Deze technologieën worden gebruikt om biologische structuren zoals eiwitcomplexen of virusdeeltjes te ontrafelen.

In 2014 ontving hij de Lennart Philipson Award van het European Molecular Biology Laboratory.[9] En in 2017 ontving hij samen met Joachim Frank en Richard Henderson de Nobelprijs voor de Scheikunde "voor de ontwikkeling van de cryo-elektronenmicroscopie, waarmee in hoge resolutie de structuur bepaald kan worden van biomoleculen in oplossing."[10][11] Met deze methode kunnen de samenstelling en structuur van eiwitten en virussen met behulp van een elektronenmicroscoop onderzocht worden.

Noten en referenties

  1. ↑ Members' Directory - EMBL. www.embl.it. European Molecular Biology Laboratory. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  2. ↑ Dubochet, Jacques (februari 2016). A Reminiscence about Early Times of Vitreous Water in Electron Cryomicroscopy. Biophysical Journal 110 (4): 756–757. DOI: 10.1016/j.bpj.2015.07.049.
  3. ↑ Science, society & serendipity. European Molecular Biology Laboratory. Gearchiveerd op 10 oktober 2018. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  4. ↑ Prof. Jacques Dubochet - Honorary Professor of biophysics (curriculum vitae). Universiteit van Lausanne. Gearchiveerd op 4 oktober 2017. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  5. ↑ (fr) Nouveaux professeurs honoraires 2007. Universiteit van Lausanne. Gearchiveerd op 5 oktober 2017. Geraadpleegd op 9 oktober 2017.
  6. ↑ Dubochet, J., Lepault, J., Freeman, R., Berriman, J. A., Homo, J.-C. (December 1982). Electron microscopy of frozen water and aqueous solutions. Journal of Microscopy 128 (3): 219–237. DOI: 10.1111/j.1365-2818.1982.tb04625.x.
  7. ↑ Dubochet, J., McDowall, A. W. (December 1981). Vitrification of pure water for electron microscopy. Journal of Microscopy 124 (3): 3–4. DOI: 10.1111/j.1365-2818.1981.tb02483.x. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  8. ↑ Dubochet, Jacques (Maart 2012). Cryo-EM-the first thirty years. Journal of Microscopy 245 (3): 221–224. DOI: 10.1111/j.1365-2818.2011.03569.x. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  9. ↑ Alumni awards. EMBL. Gearchiveerd op 4 oktober 2017. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  10. ↑ The 2017 Nobel Prize in Chemistry - Press Release. www.nobelprize.org (4 oktober 2017). Gearchiveerd op 17 november 2017. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
  11. ↑ "Nobel Prize in Chemistry Awarded for Cryo-Electron Microscopy", The New York Times, 4 oktober 2017. Gearchiveerd op 9 oktober 2017. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.