In dit artikel gaan we dieper in op Emily Greene Balch, een onderwerp dat vandaag de dag van groot belang is. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving is Emily Greene Balch het onderwerp geweest van debat en studie door experts uit verschillende disciplines. Door de jaren heen heeft Emily Greene Balch bewezen een bepalende factor te zijn in het leven van mensen en hun beslissingen, gedrag en percepties te beïnvloeden. Door middel van een kritische en analytische blik zullen we proberen licht te werpen op dit fascinerende onderwerp, waarbij we de verschillende facetten en implicaties ervan in het dagelijks leven onderzoeken.
![]() | ||
---|---|---|
8 januari 1867 – 9 januari 1961 | ||
![]() | ||
Geboorteland | Verenigde Staten | |
Geboorteplaats | Boston | |
Nobelprijs | Vrede | |
Jaar | 1946 | |
Samen met | John Raleigh Mott | |
Voorganger(s) | Cordell Hull | |
Opvolger(s) | Quaker Peace and Social Witness American Friends Service Committee |
Emily Greene Balch (Boston, 8 januari 1867 – 9 januari 1961) was een Amerikaans academicus, schrijver en pacifist, die in 1946 met John R. Mott de Nobelprijs voor de Vrede ontving voor haar werk bij de Internationale Vrouwenbeweging voor Vrede en Vrijheid (WILPF).
Balch werd geboren in een rijke familie. Ze behoorde in 1889 tot de eerste studenten die afstudeerden aan het Bryn Mawr College. Ze studeerde vervolgens sociologie en economie in Europa en de Verenigde Staten. In 1896 ging ze aan de slag in Wellesley College, alwaar ze in 1913 hoogleraar economie en sociologie werd.
In 1915 richtte ze samen met Jane Addams de Internationale Vrouwenbeweging voor Vrede en Vrijheid, en voerde ze met hen actie tegen Amerika’s deelname aan de oorlog.
Haar contract bij Wellesley werd beëindigd vanwege haar pacifistische activiteiten. Vervolgens werd ze redacteur van The Nation, een bekend liberaal tijdschrift. Tevens diende ze als secretaresse van de WILPF, en deed ze veel werk voor de Volkenbond.
Balch bekeerde zich in 1921 tot het Unitarisme en werd een Quaker. Ze bleef haar hele leven ongehuwd. Ze stierf een dag na haar 94e verjaardag.
In 1994 werd een inslagkrater op de planeet Venus naar haar vernoemd.