Internationaal Bureau voor de Vrede
In de wereld van vandaag is Internationaal Bureau voor de Vrede een onderwerp dat op verschillende gebieden aan relevantie heeft gewonnen. Van politiek tot wetenschap: Internationaal Bureau voor de Vrede is een aandachtspunt geworden voor de samenleving als geheel. Nu de wereld vooruitgang boekt op technologisch gebied en voor nieuwe uitdagingen staat, is het belangrijk om het belang van Internationaal Bureau voor de Vrede in de huidige samenleving te analyseren en te begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Internationaal Bureau voor de Vrede en hoe dit de wereld van vandaag heeft beïnvloed. Vanaf de oorsprong tot de mogelijke toekomstige implicaties is Internationaal Bureau voor de Vrede een onderwerp dat ieders aandacht verdient.
 Internationaal Bureau voor de Vrede
| ||
|---|---|---|
| 13 november 1891 | ||
| ||
Leden van het IPB tijdens een ontmoeting in Bern (1899)
| ||
| Nobelprijs | Vrede | |
| Jaar | 1910 | |
| Voorganger(s) | Paul Henri Balluet d'Estournelles de Constant | |
| Opvolger(s) | Tobias Asser | |
Het Internationaal Bureau voor de Vrede (Bureau international de la paix of International Peace Bureau, IPB) is 's werelds oudste stichting die zich inzet voor vrede. Het IPB won in 1910 de Nobelprijs voor de Vrede.
Ontstaan
Het IPB is opgericht naar aanleiding van het derde Vredescongres in Rome op 13 november 1891 door onder anderen Fredrik Bajer, die in 1908 de Nobelprijs voor de Vrede won. Destijds heette het bureau het Permanent International Peace Bureau, zo bleef het heten tot in 1912. Het hoofdkantoor werd in Bern gevestigd.
De eerste voorzitter was Fredrik Bajer, secretaris-generaal was Élie Ducommun (Nobelprijs in 1904).
Bertha von Suttner en enkele andere medewerkers kregen tsaar Nicolaas II zover dat hij in 1899 en 1907 het initiatief nam tot de Internationale Vredesconferenties in Den Haag.
Nobelprijs
Het IPB kreeg in 1910 de Nobelprijs voor de Vrede. In de jaren hiervoor had al 6 keer een medewerker de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen, namelijk:[1]
- Frédéric Passy, lid (1901)
- Élie Ducommun, eerste secretaris-generaal (1902)
- Albert Gobat, tweede secretaris-generaal (1902)
- Bertha von Suttner, vicevoorzitter (1905)
- Ernesto Moneta, lid (1907)
- Fredrik Bajer, eerste voorzitter (1908)
Nadat het IPB de Nobelprijs ontving mochten nog 7 leden de prijs in ontvangst nemen, namelijk[1]:
- Alfred Fried, lid (1911)
- Henri La Fontaine, voorzitter (1913)
- Ludwig Quidde, lid (1927)
- Philip Noel-Baker, vicevoorzitter (1959)
- Linus Pauling, vicevoorzitter (1962)
- Seán MacBride, voorzitter (1974)
- Alva Myrdal, vicevoorzitter (1982)
Externe links
- (en) Website van het Internationaal Bureau voor de Vrede
- (en) 100 years of peace making, A history of the International Peace Bureau and other international peace movement organisations and networks, Rainer Santi.
· 
· 