Zenuwgroeifactor

In de wereld van vandaag is Zenuwgroeifactor voor veel mensen een onderwerp van algemeen belang geworden. Of het nu vanwege zijn historische, politieke, wetenschappelijke of culturele relevantie is, Zenuwgroeifactor heeft de aandacht van een breed publiek getrokken. Om het belang en de implicaties ervan beter te begrijpen, is het essentieel om je te verdiepen in de gedetailleerde analyse van Zenuwgroeifactor. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die Zenuwgroeifactor tot een interessant onderwerp maken, evenals de impact ervan op verschillende gebieden van de samenleving. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we proberen licht te werpen op de meest relevante en controversiële aspecten van Zenuwgroeifactor, waardoor de lezer zijn begrip en reflectie over dit onderwerp kan verdiepen.

bij de mens
■ NGF beta proteïne
■ TRKA receptor (Tropomyosin kinase A receptor)

De zenuwgroeifactor (Engels: nerve growth factor (NGF)) is een neurotrofine, een stof die nodig is om zenuwcellen te stimuleren in hun groei en te laten overleven. Sommige neurotrofines zijn alleen nodig tijdens de ontwikkeling van de hersenen, maar NGF is ook daarna onmisbaar. NGF komt in het centrale zenuwstelsel weinig voor, maar vooral in de hippocampus en de neocortex. NGF werkt in volwassen zenuwcellen als een factor voor pijnneuronen. Ontsteking van perifeer weefsel, zoals de huid, leidt tot plaatselijk verhoogde gevoeligheid voor pijn door een verhoogde concentratie NGF.

Deze groeifactor werd in 1954 geïsoleerd door Rita Levi Montalcini en Stanley Cohen, die daar in1986 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde voor ontvingen.[1][2]