In dit artikel gaan we het onderwerp Neocortex diepgaand onderzoeken, waarbij we de verschillende aspecten en mogelijke implicaties ervan analyseren. Neocortex is een onderwerp waarover al heel lang wordt gedebatteerd en dat relevant is in verschillende contexten, van de persoonlijke tot de professionele sfeer. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven op Neocortex onderzoeken, evenals de evolutie ervan in de loop van de tijd. Op dezelfde manier zullen we proberen licht te werpen op de mogelijke toekomstige implicaties van Neocortex en de impact ervan op onze samenleving. We hopen dat dit artikel een breed en uitgebreid overzicht van Neocortex kan bieden, waardoor lezers dit onderwerp en de implicaties ervan beter kunnen begrijpen.
De neocortex (Grieks: νέος, néos=nieuw, Latijn: cortex=schors) is een deel van de hersenen dat bij zoogdieren voorkomt. Het bestaat uit de bovenste laag (2-4 mm dik) van de twee hersenhelften. De neocortex maakt deel uit van de cortex cerebri en is betrokken bij de hogere functies, zoals zintuigelijke waarneming, bewuste bewegingen en (bij mensen) redeneren, abstract denken en taal. De grijze stof bestaat uit cellichamen van neuronen en gliacellen, de witte stof uit zenuwuitlopers of axonen die met een myelinelaag zijn bedekt.
Evolutionair gezien is de neocortex, overeenkomstig zijn naam, het nieuwste deel van de cortex cerebri en wordt daarom ook wel het mensenbrein genoemd, bovenop het eerder ontstane zoogdierenbrein (in lymbisch systeem) en reptielenbrein (in hersenstam).
De neocortex bestaat uit zes verschillende lagen. Van buiten naar binnen:
Er zijn geen daadwerkelijke grenzen tussen de lagen. De piramidecellen (de meerderheid van de neuronen) overspannen minstens drie lagen, en in veel gevallen alle lagen. Piramidecellen zenden lange uitlopers (axonen) naar het ruggenmerg of naar andere corticale gebieden en hebben een outputfunctie. Korrelcellen hebben vooral een lokale functie. In de primaire motorische schors is laag IV praktisch afwezig en laag V sterk ontwikkeld. Daarom wordt de motorische schors ook wel agranulaire schors genoemd. Daarentegen zijn bijvoorbeeld in de primaire somatosensibele schors en primaire visuele schors de korrellaag IV sterk en laag V minder sterk ontwikkeld. Laag IV bevat hier veel afferente projecties. Naast een horizontale structuur kent de neocortex ook een verticale structuur. Men spreekt hier ook wel van corticale kolommen. Deze lopen door alle schorslagen heen en vormen een functionele eenheid. In deze kolommen lopen parallelle bundels piramidecellen waarvan de apicale (top) dendrieten gericht zijn naar het schorsoppervlak.