Wim Crouwel (ontwerper)

In dit artikel gaan we het onderwerp Wim Crouwel (ontwerper) vanuit een breed en gedetailleerd perspectief behandelen. Dit onderwerp is op verschillende gebieden het onderwerp geweest van debat en studie, dus het is relevant om het vanuit verschillende disciplines en benaderingen te analyseren. In het hele artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Wim Crouwel (ontwerper), inclusief de impact ervan op de samenleving, de evolutie ervan in de loop van de tijd en mogelijke toekomstige implicaties. Daarnaast zullen we ons verdiepen in de verschillende meningen en standpunten die rond dit onderwerp bestaan, met als doel een complete en evenwichtige visie te bieden. Door deze alomvattende aanpak proberen we de lezer een diep en verrijkend begrip van Wim Crouwel (ontwerper) te bieden, waardoor de kennis en reflectie over dit onderwerp worden verrijkt.

Wim Crouwel
Wim Crouwel (links) ontvangt de Willem Grollenbergprijs uit handen van E.G. Stijkel (1976)
Wim Crouwel (links) ontvangt de Willem Grollenbergprijs uit handen van E.G. Stijkel (1976)
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Wilm Hendrik Crouwel
Geboortedatum 21 november 1928
Geboorteplaats Groningen
Overlijdensdatum 19 september 2019
Overlijdensplaats Amsterdam
Nationaliteit Nederlandse
Academische achtergrond
Alma mater Gerrit Rietveld Academie
Academie MinervaBewerken op Wikidata
Wetenschappelijk werk
Vakgebied Grafisch ontwerpen
Universiteit Erasmus Universiteit Rotterdam
Soort hoogleraar Bijzonder hoogleraar
Bekend van New AlphabetBewerken op Wikidata
Beroep Grafisch ontwerper
Bekende werken typografie Telefoongids
Dbnl-profiel

Wilm Hendrik (Wim) Crouwel (Groningen, 21 november 1928 – Amsterdam, 19 september 2019)[1] was een Nederlandse grafisch ontwerper en hoogleraar.

Levensloop

Crouwel volgde tussen 1947 en 1949 een opleiding beeldende kunst aan Academie Minerva in zijn geboorteplaats. Daarna volgde hij lessen typografie aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam (sinds 1968 de Gerrit Rietveld Academie).

In 1963 was hij mede-oprichter van het ontwerpbureau Total Design. Hij bleef lange tijd bij het bedrijf betrokken als directeur. Vanaf 1964 was Crouwel verantwoordelijk voor het ontwerp van de affiches, catalogi en tentoonstellingen van het Stedelijk Museum in Amsterdam.

Het lettertype New Alphabet, ontworpen door Crouwel in 1967

In 1967 ontwierp hij het lettertype New Alphabet, een letter die de beperkingen van de kathodestraalbuis omarmt en zodoende bestaat uit alleen maar horizontalen en verticalen. Andere letterontwerpen van zijn hand zijn Fodor en Gridnik. Crouwel was mede-ontwerper van het Nederlandse paviljoen op de wereldtentoonstelling van 1970 in Osaka, Japan. Een ontwerp van Crouwel dat in Nederland algemeen bekend is, is dat voor de cijferfrankeerzegels die in gebruik waren van 1976 tot 2002.[2]

Naast werkzaam te zijn als grafisch ontwerper was hij ook actief in het educatieve en culturele circuit. Zo was hij al in de jaren vijftig werkzaam als docent bij de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch en het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Tussen 1965 en 1985 was hij verbonden aan de afdeling industrieel ontwerpen van de Technische Hogeschool Delft, als medewerker, docent, hoogleraar en bijzonder hoogleraar. Van 1987 tot 1993 gaf hij als bijzonder hoogleraar les bij Kunst- en Cultuurwetenschappen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Daarnaast was hij van 1985 tot 1993 directeur van Museum Boijmans Van Beuningen in datzelfde Rotterdam. Een van de belangrijkste aspecten van Crouwels grafische werk is de typografie.

Onderscheidingen

Privé

Crouwel had drie kinderen, onder wie voormalig (van 2004 tot 2008) Rijksbouwmeester Mels Crouwel.

Bibliografie (selectie)

  • Kuyvenhoven, F. (2010). Index Nederlandse beeldende kunstenaars, kunstnijveraars en fotografen., ISBN 9789072905550
  • Tony Brook & Adrian Shaughnessy (ed.) (2011). Wim Crouwel: a graphic odyssey. Londen : Unit Editions, 144 p., ISBN 978-0-9562071-3-5 pbk (3 verschillende omslagen). Catalogus van de overzichtstentoonstelling in het Design Museum, Londen, 30 maart – 3 juli 2011.[6]
  • Wim Crouwel (2010). Wim Crouwel in his own words. Den Haag : Lauwen Books, Ways of Thinking serie n° 2., ISBN 978-94-90628-02-4.
  • Wim Crouwel, Catherine de Smet, Emmanuel Bérard (2007). Wim Crouwel : architectures typographiques = typographic architectures. vert.: Anette Eskénazi (Nl-Fr) & Deke Dusinberre (Fr-Eng); photogr.: Johannes Schwartz et al. Parijs : Éditions F7 & Galerie Anatome, 104 p. Uitgegeven bij de tentoonstelling 'Wim Crouwel, Architectures typographiques : 1956-1976', Galerie Anatome, Parijs, 10 februari – 28 april 2007. Tekst in het Frans en het Engels. ISBN 978-2-916796-02-4 pbk.
  • Kees Broos (2003). Wim Crouwel alphabets. Met bijdragen van David Quay. Amsterdam : BIS Publishers, 133 p., ISBN 90-6369-037-1
  • Frederike Huygen & Hugues Boekraad (1995). Wim Crouwel (Monografieën van Nederlandse kunstenaars). Zwolle : Waanders, 288 p., ISBN 90-6630-458-8 geb.
  • Frederike Huygen & Hugues Boekraad (1997). Wim Crouwel : mode en module. Eindredactie en samenstelling oeuvrelijst: Hester Wolters et al. Rotterdam : Uitgeverij 010, 428 p., ISBN 90-6450-310-9. – Overzicht van het werk van de Nederlandse ontwerper.

Werk in openbare collecties (selectie)

Zie de categorie Wim Crouwel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.