In het artikel van vandaag gaan we dieper in op het onderwerp Tharsis, een vraag die de laatste tijd grote belangstelling heeft gewekt. Vanaf het begin tot nu is Tharsis het onderwerp geweest van debat en analyse op verschillende gebieden, van politiek tot wetenschap, inclusief cultuur en de samenleving in het algemeen. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven en benaderingen onderzoeken die in de loop van de tijd aan Tharsis zijn gegeven, evenals de impact en relevantie ervan in de hedendaagse wereld. Door middel van een uitgebreide en rigoureuze analyse zullen we proberen licht te werpen op dit opwindende en complexe onderwerp, met als doel onze lezers een alomvattende en bijgewerkte visie op Tharsis te bieden.
Het Tharsisgebied op Mars is een enorm vulkanisch plateau gelegen op de evenaar van Mars, aan het westelijke eind van de Valles Marineris. Zijn naam komt uit de Bijbel, waarin het een land aan het uiterste westen van de bekende wereld aanduidde.[1] (Zie ook Tarsis.)
Tharsis omvat de Tharsisbult, waarop enige van de grootste vulkanen van het zonnestelsel liggen. Olympus Mons ontstond uit een mantelpluim gedurende omstreeks honderd miljoen jaar in het Noachische tijdperk tussen 3,8 en 3,5 miljard jaar geleden.
Om Tharsis ligt een ringvormige topografische inzinking - de Tharsistrog. Aan de tegenovergestelde kant van Mars is er een kleinere bult, Arabia Terra, die mogelijk ontstond door het gewicht van Tharsis. Beide waren van grote invloed op de vorming van afvoerdalen (drainage valleys), die vooral in het late Noachische tijdvak ontstonden.
In de natte periode van Mars ontsnapten grote hoeveelheden koolstofdioxide en waterdamp aan het magma van Tharsis. Roger J. Phillips berekende in 2001 dat Tharsis een koolstofdioxideatmosfeer van 1,5 bar en een laag water van gemiddeld 120 meter diep over de hele planeet uitspuwde.
Alba Patera is een bijzondere vulkaan ten noorden van het Tharsisgebied.