Super Prestige Pernod 1976

In de wereld van vandaag is Super Prestige Pernod 1976 voor veel mensen een onderwerp geworden dat steeds belangrijker wordt. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering is Super Prestige Pernod 1976 relevant geworden op verschillende terreinen van de samenleving, van de politiek tot de wetenschap. Door de geschiedenis heen is Super Prestige Pernod 1976 het onderwerp geweest van debat en analyse, wat tegenstrijdige meningen heeft voortgebracht en eindeloos onderzoek en studies heeft uitgelokt. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Super Prestige Pernod 1976 verkennen, de impact ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven en de relevantie ervan in de wereld van vandaag analyseren. Vanaf de oorsprong ervan tot aan de invloed ervan op het heden, zullen we proberen var1 op een alomvattende manier te behandelen, waarbij we proberen het belang ervan en de implicaties die het heeft op de hedendaagse samenleving te begrijpen.

De Super Prestige Pernod 1976 was de achttiende editie van dit regelmatigheidsklassement in het wielrennen. Ten opzichte van vorig jaar werd de kalender op enkele plekken gewijzigd: de Ronde van Catalonië en het Kampioenschap van Zürich die in 1975 voor het eerst meetelden stonden nu niet meer op de kalender. Ook de Ronde van Zwitserland leverde geen punten meer op. Daarentegen werden de Catalaanse Week en de Waalse Pijl - die in 1975 ontbraken - weer toegevoegd aan de Super Prestige Pernod. Nieuw op de kalender was de Amstel Gold Race. Het was (als je het WK niet meetelt) de eerste keer dat een Nederlandse wedstrijd meetelde in het klassement.[1] Hierdoor telden er net als in het voorgaande jaar 21 wedstrijden mee voor de Super Prestige Pernod.

Wereldkampioen Freddy Maertens werd winnaar de Super Prestige Pernod. Maertens won vier wedstrijden die meetelden voor het klassement en eindigde met een ruime voorsprong op Francesco Moser. De Italiaanse vicewereldkampioen eindigde ook in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix als tweede en verzamelde mede daardoor voldoende punten om zonder overwinning tweede te worden in de eindstand. Joop Zoetemelk werd derde en Eddy Merckx - de eindwinnaar van de vorige zeven seizoenen - eindigde als vierde. Merckx schreef dit jaar Milaan-San Remo voor de zevende maal op zijn naam en werd zo de eerste renner die hetzelfde monument zeven keer won.[2] Behalve de Super Prestige Pernod werden er nog twee andere prijzen uitgereikt: de Prestige Pernod voor Franse renners en de Promotion Pernod voor Franse renners onder de 25 jaar.

Wedstrijden

Datum Koers Winnaar
7–14 maart Vlag van Frankrijk Parijs-Nice Vlag van Frankrijk Michel Laurent
19 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo (1976) Vlag van België Eddy Merckx
22–26 maart Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Catalaanse Week Vlag van België Eddy Merckx
27 maart Vlag van Nederland Amstel Gold Race (1976) Vlag van België Freddy Maertens
4 april Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1976) Vlag van België Walter Planckaert
11 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix (1976) Vlag van België Marc Demeyer
15 april Vlag van België Waalse Pijl Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
18 april Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Joseph Bruyère
4–9 mei Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië Vlag van België Johan De Muynck
5–9 mei Vlag van Frankrijk Vierdaagse van Duinkerke Vlag van België Freddy Maertens
27 april–16 mei Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ronde van Spanje (1976) Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Pesarrodona
23 mei Vlag van Frankrijk Bordeaux-Parijs Vlag van België Walter Godefroot
24–31 mei Vlag van Frankrijk Critérium du Dauphiné Libéré Vlag van Frankrijk Bernard Thévenet
21 mei–12 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1976) Vlag van Italië Felice Gimondi
10–13 juni Vlag van Frankrijk Grand Prix du Midi Libre Vlag van Frankrijk Alain Meslet
24 juni–18 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1976) Vlag van België Lucien Van Impe
5 september Vlag van Italië Wereldkampioenschap in Ostuni (1976) Vlag van België Freddy Maertens
22 september Vlag van België Parijs-Brussel Vlag van Italië Felice Gimondi
26 september Vlag van Frankrijk Grote Herfstprijs Vlag van België Ronny De Witte
3 oktober Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs Vlag van België Freddy Maertens
9 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van België Roger De Vlaeminck

Puntenverdeling

Wedstrijd 1e 2e 3e 4e 5e 6e 7e 8e 9e 10e 11e 12e
Ronde van Frankrijk 110 70 60 50 45 40 35 30 25 22 20 18
Ronde van Italië 75 50 40 35 25 20 15 10 5
Ronde van Spanje 70 40 39 20 10 6 4 8 7 6
Wereldkampioenschap 70 40 30
Parijs-Roubaix 65 45 35 25 20 15 10 8 6 5
Grote Landenprijs 65 40 30 20 15 10 6
Milaan-San Remo
Ronde van Vlaanderen
Tours-Versailles
Ronde van Lombardije		 60 40 30 20 15 10 8 6 5 4
Bordeaux-Parijs 60 35 20
Parijs-Nice
Critérium du Dauphiné Libéré		 55 35 20 10 5
Parijs-Brussel 50 30 20 12 9 7 6 5 4 3
Vierdaagse van Duinkerke
Grand Prix du Midi Libre		 50 30 15 5
Waalse Pijl
Luik-Bastenaken-Luik		 45 25 15 10 8 6 4 3
Amstel Gold Race 40 20 12 9 7 5 3 2
Catalaanse Week
Ronde van Romandië		 40 20 10 4

Eindklassementen

Individueel

Plek Renner Punten
1 Vlag van België Freddy Maertens 332
2 Vlag van Italië Francesco Moser 175
3 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk 170
4 Vlag van België Eddy Merckx 151
5 Vlag van België Lucien Van Impe 145
6 Vlag van België Roger De Vlaeminck 141
7 Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor 129
8 Vlag van Italië Felice Gimondi 125
9 Vlag van Nederland Hennie Kuiper 111
10 Vlag van België Walter Godefroot 105