In de wereld van vandaag is Stephen Albert een relevant onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Sinds zijn opkomst heeft Stephen Albert allerlei meningen en debatten gegenereerd en is het een ontmoetingsplaats geworden voor experts en fans. Door de jaren heen is het een fenomeen geworden dat grenzen en culturen overstijgt, waardoor de belangstelling voor verschillende kennisgebieden groeit. In dit artikel zullen we de impact en het belang van Stephen Albert grondig onderzoeken, evenals de implicaties ervan in de huidige context.
Stephen Albert (New York, 6 februari 1941– Truro, 27 december 1992) was een Amerikaanse componist.
Alberts korte leven zat vol met muziek. In zijn jeugd volgde hij al opleidingen teneinde te musiceren op piano, hoorn en trompet. Toen hij vijftien was kreeg hij les in componeren van Elie Siegmeister, op zijn zeventiende kreeg hij les aan de Eastman School of Music van Bernard Rodgers. Ook heeft hij cursussen gevolgs in Stockholm (bij Karl-Birger Blomdahl), Philadelphia (Joseph Castaldo), en in Pennsylvania werkte hij met collegacomponist George Rochberg.
Vanaf 1988 was hij professor compositie aan de Julliard School of Music en andere soortgelijke opleidingcentra. Een van zijn leerlingen is Daniel Asia.
Hij was wars van de muziekstijlen die zo vaak werden opgelegd in de jaren 60 van de 20e eeuw. Hij hield vol de traditie van Claude Debussy, Gustav Mahler en Béla Bartók uit te breiden en te moderniseren. Alhoewel niet meegaand met de stromingen van zijn tijd, hebben zijn werken toch internationaal erkende muziekprijzen opgeleverd; vaak tot zijn eigen verbazing.
Hij kwam in 1992 om als gevolg van een auto-ongeluk.
Naast muziek was zijn grote hobby het lezen van James Joyce.