Soechoj Soe-47
In dit artikel willen we het onderwerp Soechoj Soe-47 behandelen, een onderwerp dat de laatste tijd aan relevantie heeft gewonnen. Soechoj Soe-47 heeft de aandacht van veel mensen getrokken vanwege de impact ervan op verschillende aspecten van de samenleving. Van zijn invloed op de populaire cultuur tot zijn belang op academisch en wetenschappelijk gebied heeft Soechoj Soe-47 debatten en discussies voortgebracht die niemand onverschillig laten. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen van Soechoj Soe-47 verkennen, met als doel een volledige en objectieve visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
| SU-47 Berkoet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Soechoj Soe-47
| ||||
| Algemeen | ||||
| Rol | Multirol straaljager | |||
| Bemanning | 1 | |||
| Status | ||||
| Gebruik | testvliegtuig Rusland | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 22,6 m | |||
| Hoogte | 6,4 m | |||
| Spanwijdte | 16,7 m | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 24 000 kg | |||
| Max. gewicht | 34 000 kg | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 2500 km/h | |||
| ||||
De Soechoj Soe-47 Berkoet (Russisch: Су-47 Беркут, steenarend) (NAVO-codenaam: Firkin) is een experimentele Russische straaljager die ontworpen is om extreem wendbaar te zijn. Daarom heeft het vliegtuig voorwaartse pijlvleugels. Dit zijn pijlvleugels in de stelling gericht naar de punt aan de voorzijde in plaats van naar de staart. Dit ontwerp is in het verleden door zowel Rusland als de VS uitgeprobeerd, maar heeft nooit tot een productievariant geleid omdat geen materiaal sterk genoeg was om de extreme krachten op de vleugelpunten te weerstaan. Soechoj zou dit wel gelukt zijn door de vleugels te maken van een aero-elastisch composiet.[1]
Ontwikkeling
De ontwikkeling van Ruslands vijfde generatie straaljagers begon eind jaren 80.[2] Begin jaren 90 werd in het Westen bekend dat Soechoj bezig was met de ontwikkeling van een toestel met voorwaartse pijlvleugels onder de naam S-32.[1] Op 25 september 1997 maakte het toestel zijn eerste vlucht op het vliegveld van het Gromov Instituut voor luchtvaartonderzoek onder de naam S-37.[2]
Bronnen
- ↑ a b (en) Spick, Mike. 2002. "The Illustrated Directory of Fighters", p. 444, 445. ISBN 0760313431.
- ↑ a b (en) Austin, Greg. 2000. "The Armed Forces of Russia in Asia", p. 252. ISBN 1860644856.
