Raúl Damonte Botana

In de wereld van vandaag is Raúl Damonte Botana voor veel mensen een onderwerp van interesse en discussie geworden. Of het nu komt door de relevantie ervan in de huidige samenleving, de impact ervan op de arbeidswereld of het belang ervan in het dagelijks leven van mensen, Raúl Damonte Botana is een onderwerp dat niemand onverschillig laat. Door de jaren heen is over var1 en de implicaties ervan gedebatteerd, wat tegenstrijdige meningen heeft opgeleverd en een groeiende interesse in het begrijpen van de impact ervan op verschillende gebieden. In dit artikel zullen we het onderwerp Raúl Damonte Botana en de verschillende aspecten ervan diepgaand onderzoeken, waarbij we de betekenis, het belang en de mogelijke gevolgen ervan in de toekomst analyseren.

Raúl Damonte Botana en Susana Giménez in 1969

Raúl Damonte Botana (Buenos Aires, 20 november 1939 - Parijs, 14 december 1987), bekend onze zijn pseudoniem Copi, was een Argentijnse stripauteur, schrijver en dramaturg. Hij schreef in het Frans.

De familie van Copi ontvluchtte in de jaren 1960 Argentinië om politieke redenen. In Frankrijk ging Copi eerst aan de slag als cartoonist voor de dagelijkse pers. Later verschenen zijn strips in bladen als Hara-Kiri en Charlie Mensuel. Zijn personages hebben het moeilijk met het leven en het absurde van het bestaan. Hij was geen politiek cartoonist maar eerder een scherp observator van het menselijk gedrag. Zijn tekeningen waren erg eenvoudig en schematisch. Hij was een voorbeeld voor verschillende Franse tekenaars zoals Reiser, Bretécher en Wolinski. Copi tekende ook strips voor het weekblad voor de Franse homogemeenschap Gai Pied. Copi was openlijk homoseksueel en een voorvechter van de homobeweging. Deze strips werden gebundeld in het album Le monde fantastique des gays (et de leurs mamans) dat verscheen bij uitgeverij Glénat. In het Nederlands verschenen van hem de stripalbums Ouwe hoeren, Meisjes hebben geen banaan en Er zijn leukere dingen dan sex.[1]

Daarnaast schreef Copi ook romans en toneelstukken.