Tegenwoordig is Psalm 89 een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een grote verscheidenheid aan mensen over de hele wereld. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn invloed op de populaire cultuur of zijn belang op wetenschappelijk gebied is, Psalm 89 heeft de aandacht van miljoenen individuen getrokken. Vanaf het begin tot aan de huidige evolutie is Psalm 89 het onderwerp geweest van studie en debat op verschillende gebieden, waarbij allerlei meningen en analyses zijn voortgekomen. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Psalm 89 en de relevantie ervan in de huidige context diepgaand onderzoeken, met als doel de impact en betekenis ervan in de moderne samenleving te begrijpen.
Psalm 89 | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Psalm 89:2 op een monument in het Heiligdom van de Goddelijke Barmhartigheid in Krakau
| ||||
Auteur | Ethan (toegeschreven) | |||
Oorspronkelijke taal | Hebreeuws | |||
Genre | Psalm | |||
|
Psalm 89 is de 89e psalm uit de Psalmen in de Hebreeuwse Bijbel (in de Griekse Septuagint en Latijnse Vulgaat Psalm 88).[1]
De psalm wordt in het opschrift toegeschreven aan Ethan. Er wordt een Ethan genoemd in 1 Koningen 4:31, als wijs man in de tijd van Salomo. De consensus is dat de psalm is ontstaan tijdens de Babylonische ballingschap, gelet op de inhoud.[2] Mogelijk is de psalm geschreven door een andere Ethan of is het een pseudepigraaf.
De psalm kan worden opgedeeld in twee delen, met vers 39 als overgang. Het eerste deel verhaalt hoe God zijn goedertierenheid en trouw (HSV) door de geschiedenis van Israël heeft laten zien. Vooral Gods verbond met koning David uit 2 Samuel 7 wordt herhaald, waar God David belooft om de troon van het koningschap van zijn zoon voor eeuwig te bevestigen. Dat vormt het belangrijkste motief van de psalm. Het tweede deel schetst een duister beeld waarin het verbond lijkt te zijn verbroken, en het koninkrijk omvergeworpen is. De psalmist verontwaardigt zich in krachtige taal over het grote contrast tussen Gods belofte en de werkelijkheid, maar herinnert God uiteindelijk aan zijn verbond met David en bidt dat Hij zijn volk zal gedenken.[3]
In de Joodse indeling is psalm 89 de laatste van het derde psalmboek.