Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa
In de wereld van vandaag heeft Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa zichzelf gepositioneerd als een onderwerp van grote relevantie en interesse voor een breed spectrum van de samenleving. Het is een ontmoetingsplaats geworden voor mensen van verschillende leeftijden, geslachten, culturen en perspectieven, en is het onderwerp van debat, reflectie en onderzoek. Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa heeft de aandacht getrokken van zowel experts als burgers en heeft een aanzienlijke impact gegenereerd op meerdere gebieden, van technologie tot politiek, cultuur en economie. In dit artikel zullen we het belang en de impact van Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa grondig onderzoeken, evenals de verschillende perspectieven die rond dit onderwerp bestaan.
Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa
De UNESCO-werelderfgoedinschrijvingOude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa vormt een internationaal beschermd gebied met afzonderlijke boscomplexen, waarvan er zes in Oekraïne, vier in Slowakije en (sinds de uitbreiding in 2011) vijf in Duitsland liggen. Sinds de uitbreiding in 2017 behoren ook beukenbossen in Albanië, Oostenrijk, België, Bulgarije, Kroatië, Italië, Polen, Roemenië, Slovenië en Spanje tot dit werelderfgoed. De complexen vormen een opmerkelijk voorbeeld van ongestoorde, gematigde bossen en stellen de meest volledige en uitvoerige ecologische patronen van de beuk (Fagus sylvatica) tentoon bij een verscheidenheid aan milieucondities.[1]
De Oekraïense en Slowaakse complexen staan sinds de 31e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed van 2007 op de werelderfgoedlijst. De kernzones van deze gebieden hebben een gezamenlijke oppervlakte van 292,78 km² en een gezamenlijke bufferzone van 486,927 km². Het gebied stond tot aan de uitbreiding op 25 juni 2011 bekend onder de naam Voorhistorische beukenbossen van de Karpaten.
In 2011 zijn vijf gebieden in Duitsland aan de werelderfgoedinschrijving toegevoegd. De keuze voor gebieden in Duitsland is niet toevallig, omdat Duitsland in de kern van het verspreidingsgebied van de beuk ligt. De vijf meest unieke beukenbossen van Duitsland werden geselecteerd; waarvan twee in de middelgebergten en drie in de laaglandgebieden.[2][3]
In Bulgarije valt één gebied onder de werelderfgoedinschrijving.
Naam
Land
Jaar van inschrijving
Grootte
strikte natuurreservaten Boatin, Tsarichina, Kozya Stena, Steneto, Stara reka, Dzhendema, Severen Dzhendem, Sokolna, Peeshti skali in Nationaal Park Centrale Balkan
Oekraïne
Slowakije
Duitsland
Albanië
Oostenrijk.svg){kind=small}
België
Bulgarije
Kroatië
Italië
Roemenië
Slovenië
Spanje.svg){kind=small}
Zwitserland
Noord-Macedonië
Polen
Tsjechië
Frankrijk
Bosnië en Herzegovina
Servië
Beukenwoud in het Nationaal Park Hainich.
Bospad door het beschermde bergmassief Koeziejsky.
Rottend hout in het Oerbos Stužica in het Nationaal Park Poloniny.
Beukenwoud in het Nationaal Park Kellerwald-Edersee.
Oude beuk met bovenaardse worteltakken in het beschermde bergmassief Oeholka-Sjyroky.
Vochtig beukenbos van het Grumsiner Forst.
Beukenbos in Tejera Negra
Boom met spechtenholen in het beukenbos van Serrahn in het Nationaal Park Müritz.
UNESCO (2011). Executive Summary: Beech Primeval Forests of the Carpathians.. Geraadpleegd op 24 september 2015.
· 
· 
