In de wereld van vandaag is O Canada een onderwerp dat grote relevantie heeft gekregen in verschillende delen van de samenleving. Of het nu op persoonlijk, professioneel of sociaal vlak is, O Canada heeft de aandacht van mensen getrokken vanwege de impact en relevantie ervan in het dagelijks leven. Naarmate de tijd vordert, is O Canada een onderwerp van debat en discussie geworden, waardoor tegenstrijdige meningen ontstaan onder verschillende sectoren van de bevolking. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van O Canada onderzoeken en de invloed ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Vanaf de oorsprong tot de huidige situatie zullen we analyseren hoe O Canada een voor en na heeft gemarkeerd in de manier waarop we de wereld om ons heen waarnemen. Daarom is het van cruciaal belang om het belang van O Canada en de impact ervan op onze samenleving te begrijpen.
O Canada is het volkslied van Canada. De muziek werd gecomponeerd door Calixa Lavallée en de originele Franse tekst werd geschreven door Adolphe-Basile Routhier, als een Frans-Canadees patriottenlied voor de Saint-Jean-Baptiste Society.
Het werd voor het eerst uitgevoerd op 24 juni 1880 tijdens het banket ter ere van het Fête nationale du Quebec in de stad Quebec, maar het werd pas het officiële volkslied voor Canada op 1 juli 1980. De officiële Engelse versie is gebaseerd op een gedicht dat werd geschreven door Robert Stanley Weir in 1908, het is dus niet een vertaling van het Franse lied.
De National Anthem Act 1980 voegde een religieuze referentie toe aan de Engelse tekst.
God Save the King/Queen werd gebruikt als nationaal volkslied voordat O Canada werd ingesteld. Dat lied is nog wel Canada's koninklijk volkslied.
Frans | Nederlandse vertaling |
---|---|
Ô Canada! |
O Canada! |
Engels | Nederlandse vertaling |
---|---|
O Canada! |
O Canada! |
De regel 'The True North strong and free' is gebaseerd op de omschrijving van Canada van Alfred Tennyson - "That True North whereof we lately heard."[1]
De Engelse versie van het lied heeft wat kritiek ondergaan. Feministen zoals senator Vivienne Poy hadden bezwaar tegen sons (zonen). Een neutraler us ('in all of us command') werd voorgesteld en is in 2016 goedgekeurd door het Lagerhuis en begin 2018 ook door de Senaat.[2] Vanuit de oorspronkelijke bewoners zoals de First Nations en de Inuit is er kritiek op de tweede regel. Jully Black zong daarom in 2023 Our home on native land (bedoelend: Ons thuis op land van de oorspronkelijke bewoners) in plaats van Our home and native land (Ons thuis en geboorteland).[3]