Marcel Zanini
In de wereld van vandaag is Marcel Zanini een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van veel mensen over de hele wereld. Of het nu vanwege zijn relevantie in de huidige samenleving, zijn impact op het dagelijks leven of zijn historisch belang is, Marcel Zanini heeft een groeiende belangstelling op verschillende gebieden gegenereerd. In dit artikel zullen we alles wat met Marcel Zanini te maken heeft, in detail onderzoeken, van de oorsprong tot de invloed ervan vandaag de dag. We zullen ontdekken hoe Marcel Zanini de manier waarop we leven, denken en met elkaar omgaan heeft gevormd, evenals de projectie ervan in de toekomst. Maak je klaar om je te verdiepen in een diepgaande en gedetailleerde analyse van Marcel Zanini, en ontdek alle aspecten die dit onderwerp studie en reflectie waard maken.
| Marcel Zanini | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 9 september 1923 | |||
| Geboorteplaats | Istanboel | |||
| Overleden | 18 januari 2023 | |||
| Overlijdensplaats | Parijs | |||
| Land |  Turkije,  Frankrijk
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant, chansonnier | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| Bekende instrumenten | ||||
| klarinet, saxofoon | ||||
| ||||
Marcel Zanini (Istanboel, 9 september 1923 – Parijs, 18 januari 2023) was een Turks-Franse jazzklarinettist, -saxofonist en chansonnier, die ook als acteur werkte.
Biografie
Zanini kwam met zijn gezin in 1930 naar Marseille, waar hij opgroeide. In 1942 begon hij klarinet te spelen. Hij begon zijn carrière in 1946 in het orkest van Léo Missir. In 1950 richtte de klarinettist zijn eigen band op, waartoe Georges Arvanitas behoorde. Tussen 1954 en 1958 werkte hij in New York met Buck Clayton, Sol Yaged en Herman Autrey. Hij rapporteerde ook als correspondent voor het tijdschrift Jazz Hot.[1][2] Na zijn terugkeer in Marseille vormde hij daar een nieuwe band, waarmee hij de komende tien jaar optrad. In 1968 verhuisde hij naar Parijs, waar hij in 1969 als zanger een hit scoorde met zijn bewerking van Wilson Simonals Nem vem que não tem als Tu veux ou tu veux pas. Naast zijn zangcarrière bleef hij met zijn sextet spelen in jazzclubs en festivals. In 1978 richtte hij de formatie Les petits Français op met Moustache, Michel Attenoux en François Guin, die o.a. jazzversies van de chansons van Georges Brassens opnam.
Zijn zoon Marc-Édouard Nabe begeleidde hem soms op gitaar.
Zanini overleed op 99-jarige leeftijd.[3]
Discografie
- 1979: Brassens-Moustache jouent Brassens en jazz (Philips)
- 1994: Master série (Polygram)
- 2002: Peu de choses (Frémeaux & Associés)
- 1976-1985: Rive Gauche 1976-1985 (met Sam Woodyard, Milt Buckner, Marc-Edouard Nabe), (Frémeaux & Associés)
- ????: Saint-Germain-des-Prés (met Sam Woodyard) (Frémeaux & Associés)
Filmografie
- 1986: Autour de minuit, regie Bertrand Tavernier
- 1989: La Vie et rien d'autre, regie Bertrand Tavernier
Literatuur
- Philippe Carles, André Clergeat, Jean-Louis Comolli: Le nouveau dictionnaire du jazz. Édition Robert Laffont, Paris 2011, ISBN 978-2-221-11592-3.
Externe links
- (en)
Marcel Zanini in de Internet Movie Database - Worldcat
- ↑ Jazz Hot - La revue internationale du jazz depuis 1935. www.jazzhot.net. Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 21-02-2021.
- ↑ Jazz Hot, a live encyclopedia of jazz. www.jazzhot.net. Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 21-02-2021.
- ↑ (fr) Mort à 99 ans du musicien de jazz français Marcel Zanini. L'Orient-Le Jour (18 januari 2023). Gearchiveerd op 23 januari 2023.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Marcel Zanini op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.