Manilius

Vandaag willen we het hebben over Manilius, een onderwerp dat de afgelopen jaren enorm aan relevantie heeft gewonnen. Manilius is een probleem dat gevolgen heeft voor mensen van alle leeftijden, geslachten en nationaliteiten, omdat is aangetoond dat het een aanzienlijk effect heeft op verschillende aspecten van het dagelijks leven. Sinds zijn verschijning heeft Manilius talloze debatten, onderzoek en veranderingen op verschillende gebieden gegenereerd, wat ons ertoe aanzet na te denken over het belang en de impact ervan op de hedendaagse samenleving. In dit artikel zullen we de impact van Manilius en de implicaties ervan voor de toekomst verder onderzoeken.

Esoterie
Westerse esoterie
Esoterie in de klassieke oudheid
Esoterici en onderzoekers
Portaal  Portaalicoon  Esoterie

Marcus Manilius was een Romeins dichter en astroloog die zijn hoogtepunt bereikte tijdens het regime van keizer Tiberius. Over zijn persoon zijn verder geen details bekend.

Hij schreef een didactisch gedicht over astrologie in vijf boeken, getiteld Astronomica. Dit leerdicht behoorde tot de succesvolste die tussen 60 v.Chr. en 60 n.Chr. geschreven werden, naast Lucretius' De rerum natura, Vergilius' Georgica en de Aetna van een anoniem dichter.[1]

Het onderwerp sluit aan bij de traditie van de Griekse dichter Aratus. In de eerste drie boeken bespreekt Manilius de schepping, de sferen van de sterrenhemel, de tekens van de dierenriem en het trekken van de horoscoop. In zijn vierde boek beschrijft hij de invloed van de dierenriemtekens op degenen die onder een bepaald sterrenbeeld geboren zijn. Hij gelooft daarbij in een goddelijke Rede die de kosmos leidt. Wat dat betreft zou men Manilius dus een Stoïcijnse tegenhanger van de epicurist Lucretius kunnen noemen.

Manilius behandelt zijn onderwerp met enthousiasme. Moeilijke vaktechnische stof weet hij goed in hexametrische verzen uit te drukken. Daarnaast bewijst hij, vooral in verschillende excursen, over dichterlijk talent te beschikken, dat hem verheft boven het gewone peil van de poëzie uit zijn tijd.

Uitgaven

  • MANILIUS, M., Astronomica. Edidit J. van Wageningen. Teubner, Leipzig, 1915.
  • WAGENINGEN, J. van Commentarius in M.Manilii Astronomica. Amsterdam, Koninklijke Academie van Wetenschappen, 1921.

Vertaling

  • MARCUS MANILIUS. Astronomica. In het Nederlandsch vertaald door J. van Wageningen. Leiden, E.J. Brill, 1914.
  • Manilius, M. Astronomica. Geëditeerd door G.P. Goold. Cambridge: Loeb Classical Library, 1977.

Zie ook

Noten

  1. ↑ P.H. Schrijvers. Lucretius. Over de natuur. Amsterdam: Athenaeum - Polak & Van Gennep, 1984, pp. 10-11.