Dit artikel gaat in op Lou Onvlee, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven. Lou Onvlee is een fenomeen dat de belangstelling heeft gewekt van experts en onderzoekers over de hele wereld, waardoor een breed maatschappelijk debat is ontstaan. Langs deze lijnen zullen het belang van Lou Onvlee, de evolutie ervan in de tijd en de mogelijke toekomstscenario's waarop het van invloed zou kunnen zijn, diepgaand worden geanalyseerd. Daarnaast zullen verschillende perspectieven op dit onderwerp worden gepresenteerd, evenals mogelijke oplossingen of benaderingen om de implicaties ervan aan te pakken. Uiteindelijk probeert dit artikel een alomvattend beeld te geven van Lou Onvlee, met als doel een dieper inzicht te verschaffen in de impact ervan en mogelijke implicaties in de toekomst.
Louis Onvlee (Baarn, 23 november 1893 – Bennekom, 9 maart 1986) was een Nederlands taalkundige, Indonesiëkundige, zendeling en hoogleraar aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Onvlee was de jongere broer van architect Herman Onvlee. Hij was lid van Gereformeerde Kerken in Nederland en student theologie aan de VU toen hij in 1914 door het Nederlands Bijbelgenootschap uitgenodigd werd om na zijn studies ten behoeve van de zending op Soemba als bijbelvertaler naar Soemba te gaan. In 1915 deed hij kandidaatsexamen theologie waarna hij 'Oosterse Talen' studeerde aan de Universiteit Leiden. In 1925 promoveerde hij op een proefschrift over het Soembanees. In 1926 kwam hij aan op Soemba en vestigde zich in Waikabubak. Zo raakte hij nauw betrokken bij de zending op Soemba. Hij zou daar van 1926 tot 1947 en van 1951 tot 1966 actief zijn namens de Zending der Gereformeerde Kerken in Nederland. Hij verving enkele malen de missionair predikant ter plaatse als deze met verlof naar Nederland ging. Van 1956 tot 1966 was Onvlee als buitengewoon hoogleraar de eerste die de leerstoel Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam bekleedde.
Onvlee begon met het schrijven van schoolboekjes en een bijbels leesboek. In 1937 begon hij met de vertaling van het Evangelie volgens Lucas. Het Soembanees kende geen woorden voor essentiële zaken uit het evangelie als: zonde en schuld, liefde en genade, vergeving en verzoening. Hiermee wordt duidelijk hoe ingewikkeld een Bijbelvertaling voor mensen met een andere culturele identiteit is. In 1941 werd het eerste bundeltje psalmen en gezangen in het Kamberaas gedrukt in Pajeti.
Het Maleis was de gemeenschappelijke taal die gebruikt werd door het koloniaal bestuur en de christelijke zending in Nederlands-Indië, maar bij de verspreiding van de christelijke religie werden ook de lokale talen ingezet. Na onderzoek kwam Onvlee tot de conclusie dat de Soembase talen globaal ingedeeld kunnen worden in twee groepen:
De bewoners van Kodi (3) in het uiterste westen waren bij geen van beide taalgroepen onder te brengen evenals de Savoenezen (9). Voor deze beide groepen zou Maleis voor de zending de aangewezen taal blijven.