Lijst van heersers over Nassau
In dit artikel zullen we de impact van Lijst van heersers over Nassau op de moderne samenleving onderzoeken. _Var1 heeft een breed debat op verschillende terreinen teweeggebracht, van politiek tot populaire cultuur. De invloed ervan heeft zich over de hele wereld verspreid, waardoor tegenstrijdige meningen zijn ontstaan en passies in verschillende sectoren van de samenleving zijn aangewakkerd. Gedurende deze analyse zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die Lijst van heersers over Nassau zo relevant maken in onze huidige realiteit, evenals de mogelijke evolutie ervan in de toekomst. We zullen ons verdiepen in de oorsprong, de ontwikkeling en de rol ervan in het dagelijks leven van mensen. Met interviews met experts, statistische gegevens en concrete voorbeelden wil dit artikel licht werpen op de impact van Lijst van heersers over Nassau op de hedendaagse samenleving.
Dit is een lijst van heersers over alle Nassause deelgraafschappen en -vorstendommen. De nummering van de heersers kan per bron afwijken omdat soms per tak wordt geteld, maar soms ook centraal wordt doorgenummerd.
Graven van Laurenburg, sinds 1160 van Nassau (1093-1255)
- ca. 1093-1117: Dudo van Laurenburg
- ca. 1124-1152: Rupert I
- ca. 1124-1148: Arnold I
- ca. 1151-1158: Arnold II
- ca. 1154-1158: Rupert II
- ca. 1160-1167: Hendrik I
- ca. 1160-1190: Rupert III
- ca. 1176-1198: Walram I
- ca. 1190-1192: Herman
- ca. 1198-1247: Hendrik II
- ca. 1198-1230: Rupert IV
- ca. 1250-1255: Walram II
- ca. 1250-1255: Otto I
- 1255: deling in een Walramse en Ottoonse linie (Prima divisio)
Walramse linie
De Walramse linie ontstond in 1255 door deling van Nassau.
Graven van Nassau (1255-1355)
- 1255-1276: Walram II
- 1276-1298: Adolf I
- 1298-1304: Rupert V
- 1298-1344: Gerlach I
- 1312-1316: Walram III
- 1344-1355: Adolf II
- 1344-1355: Johan I
- 1355: deling in Nassau-Wiesbaden-Idstein, Nassau-Weilburg en Nassau-Sonnenberg
Graven van Nassau-Sonnenberg (1355-1404)
- 1390-1404: Sonnenberg is in bezit van de weduwe van Rupert
- 1404: Sonnenberg komt in gezamenlijk bezit van de graven van Nassau-Wiesbaden-Idstein en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Wiesbaden-Idstein (1355-1605)
- 1355-1370: Adolf I
- 1370-1386: Gerlach II
- 1370-1393: Walram IV
- 1393-1426: Adolf II
- 1426-1480: Johan
- 1480-1509: Filips (Idstein)
- 1480-1511: Adolf III (tot 1509 alleen in Wiesbaden)
- 1511-1554: Filips I “der Altherr”
- 1536-1566: Filips II “der Jungherr” (1554-1556 en 1564-1566 alleen in Wiesbaden)
- 1554-1556: Adolf IV (Idstein)
- 1564-1568: Balthasar (1564-1566 alleen in Idstein)
- 1568-1596: Johan Lodewijk I
- 1596-1599: Johan Filips
- 1599-1605: Johan Lodewijk II
- 1605: verenigd met Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Weilburg (1355-1442) en Saarbrücken (1381-1442)
- 1442: deling in Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Weilburg (1442-1561)
- 1442-1490: Filips II
- 1472-1480: Johan III (mederegent van zijn vader)
- 1490-1523: Lodewijk I
- 1523-1559: Filips III
- 1559-1561: Albrecht
- 1559-1561: Filips IV
- 1561: deling in Nassau-Neuweilnau en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Neuweilnau (1561-1602)
- 1561-1602: Filips
- 1602: verenigd met Nassau-Gleiberg en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Weilburg (1561-1594)
- 1561-1593: Albrecht
- 1593-1594: Lodewijk II
- 1593-1594: Willem
- 1593-1594: Johan Casimir
- 1593-1594: deling in Nassau-Gleiberg en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Gleiberg (1594-1602)
- 1594-1602: Johan Casimir
- 1602: verenigd met Nassau-Ottweiler, Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Weilburg (1594-1602)
- 1594-1597: Willem
- 1597-1602: Lodewijk II
- 1597-1602: Johan Casimir
- 1602: verenigd met Nassau-Gleiberg, Nassau-Neuweilnau, Nassau-Ottweiler en Nassau-Saarbrücken
Graven van Nassau-Saarbrücken (1442-1574)
- 1442-1472: Johan II
- 1472-1544: Johan Lodewijk (erft in 1527 Saarwerden)
- 1544-1554: Filips II
- 1544-1559: Adolf (vanaf 1547 alleen in Kirchheim)
- 1544-1574: Johan III (tussen 1547 en 1554 alleen in Ottweiler en Homburg)
- 1574: geërfd door Nassau-Weilburg en Nassau-Neuweilnau, deling in Nassau-Ottweiler en Nassau-Saarbrücken
Graven van Nassau-Ottweiler (1574-1602)
- 1574-1593: Albrecht
- 1593-1602: Lodewijk II
- 1602: verenigd met Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Saarbrücken (1574-1602)
- 1574-1602: Filips III
- 1602: verenigd met Nassau-Gleiberg, Nassau-Ottweiler en Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg (1602-1629)
- 1602-1627: Lodewijk
- 1627-1629: Willem Lodewijk
- 1627-1629: Johan
- 1627-1629: Ernst Casimir
- 1627-1629: Otto
- 1629: deling in Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein, Nassau-Weilburg en Nassau-Neuweilnau
- 1651: herverdeling in Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein, Nassau-Weilburg
Graven van Nassau-Neuweilnau (1629-1632)
- 1629-1632: Otto
- 1632-1651: gezamenlijk bezit van Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein en Nassau-Weilburg
Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Idstein (1629-1728)
- 1629-1677: Johan
- 1677-1721: George August Samuel
- 1721-1723: Karel Lodewijk (ook graaf van Nassau-Saarbrücken)
- 1721-1728: Frederik Lodewijk (ook graaf van Nassau-Ottweiler)
- 1728: verenigd met Nassau-Usingen
Graven van Nassau-Saarbrücken (1629-1659)
- 1629-1640: Willem Lodewijk
- 1640-1642: Crato
- 1640-1659: Johan Lodewijk
- 1640-1659: Gustaaf Adolf
- 1640-1659: Walraad
- 1659: deling in Nassau-Ottweiler, Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen
Graven van Nassau-Ottweiler (1659-1723)
- 1659-1680: Johan Lodewijk
- 1680-1723: Frederik Lodewijk (erfde in 1721 Nassau-Idstein en in 1723 Nassau-Saarbrücken)
- 1723: verenigd met Nassau-Saarbrücken
Graven van Nassau-Saarbrücken (1659-1728)
- 1659-1677: Gustaaf Adolf
- 1677-1713: Lodewijk Crato
- 1713-1723: Karel Lodewijk (erfde in 1721 Nassau-Idstein)
- 1723-1728: Frederik Lodewijk (tot 1723 graaf van Nassau-Ottweiler)
- 1728: verenigd met Nassau-Usingen
Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Usingen (1659-1728)
- 1659-1702: Walraad
- 1702-1718: Willem Hendrik I
- 1718-1728: Karel
- 1718-1728: Willem Hendrik II
- 1728: erfenis van Nassau-Idstein en Nassau-Saarbrücken
Vorsten van Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen (1728-1735)
- 1728-1735: Karel
- 1728-1735: Willem Hendrik II
- 1735: deling in Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen
Vorsten van Nassau-Saarbrücken (1735-1793)
- 1735-1768: Willem Hendrik
- 1768-1793: Lodewijk
- 1793: annexatie door Frankrijk
- 1797: aanspraken geërfd door Nassau-Usingen
- 1803: definitieve afstand door Nassau-Usingen aan Frankrijk
Vorsten van Nassau-Usingen (1735-1806)
- 1718-1775: Karel
- 1775-1803: Karel Willem (erfde in 1797 de aanspraak op Nassau-Saarbrücken, deed daar in 1803 afstand van)
- 1803-1806: Frederik August
- 1806: verenigd met Nassau-Weilburg tot het hertogdom Nassau
Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Weilburg (1629-1806)
- 1629-1655: Ernst Casimir
- 1655-1675: Frederik
- 1675-1719: Johan Ernst
- 1719-1753: Karel August
- 1753-1788: Karel Christiaan
- 1788-1806: Frederik Willem
- 1806: verenigd met Nassau-Usingen tot het hertogdom Nassau
Hertogen van Nassau (1806-1866)
- 1806-1816: Frederik August
- 1806-1816: Frederik Willem (met de titel Vorst)
- 1816-1839: Willem
- 1839-1866: Adolf
- 1866: annexatie door Pruisen doordat hertog Adolf partij koos voor Oostenrijk in de Brüderkrieg
Ottoonse linie
De Ottoonse linie ontstond in 1255 door deling van Nassau.
Graven van Nassau (1255-1303)
- 1303: deling in Nassau-Dillenburg, Nassau-Hadamar en Nassau-Siegen
Graven van Nassau-Dillenburg (1303-1328)
- 1303-1328: Johan
- 1328: verenigd met Nassau-Siegen
Graven van Nassau-Hadamar (1303-1394)
- 1394: verenigd met Nassau-Dillenburg
Graven van Nassau-Siegen (1303-1343)
- 1303-1343: Hendrik I (erfde in 1328 Nassau-Dillenburg)
- 1343: deling in Nassau-Dillenburg en Nassau-Beilstein
Graven van Nassau-Beilstein (1343-1561)
- 1343-1378: Hendrik I
- 1374-1412: Hendrik II
- 1378-1414/18: Reinhard
- 1412-1473: Johan I
- 1425-1477: Hendrik III
- 1473-1499: Hendrik IV
- 1499-1513: Johan II
- 1499-1556: Bernhard
- 1513-1561: Johan III
- 1561: verenigd met Nassau-Dillenburg
Graven van Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen (1343-1475)
- 1343-1350/51: Otto II
- 1350/62-1416: Johan I (erfde in 1393 Nassau-Hadamar)
- 1416-1420: Adolf I (sinds 1388 graaf van Diez, sinds 1417 graaf van Vianden)
- 1416-1443: Johan II "met de Helm" (sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Dillenburg)
- 1416-1442: Engelbrecht I (sinds 1403 heer van Breda, sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Herborn)
- 1416-1430: Johan III "de Jongere" (sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Siegen)
- 1442-1475: Johan IV (1447-1451 alleen in Vianden en Breda)
- 1442-1451: Hendrik II (1447-1451 alleen in Nassau)
- 1475: deling in Nassau-Breda en Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen
Graven van Nassau-Breda, sinds 1530 prinsen van Orange (1475-1702)
- 1475-1504: Engelbrecht II
- 1504-1538: Hendrik III
- 1538-1544: René (sinds 1530 prins van Orange)
- 1544-1584: Willem I "de Zwijger" ("Vader des Vaderlands")
- 1584-1618: Filips Willem
- 1618-1625: Maurits
- 1625-1647: Frederik Hendrik "de Stedendwinger"
- 1647-1650: Willem II
- 1650-1702: Willem III
- 1702: strijd om erfenis tussen Nassau-Diez en Pruisen
- 1732: deling tussen Nassau-Diez en Pruisen
Graven van Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen (1475-1607)
- 1475-1516: Johan V
- 1516-1559: Willem I "de Rijke"
- 1559-1606: Johan VI "de Oude" (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
- 1559-1574: Lodewijk (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
- 1559-1568: Adolf (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
- 1559-1574: Hendrik (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
- 1606-1607: Willem Lodewijk
- 1606-1607: Johan VII "de Middelste"
- 1606-1607: George
- 1606-1607: Ernst Casimir
- 1606-1607: Johan Lodewijk
- 1607: deling in Nassau-Dillenburg, Nassau-Beilstein, Nassau-Siegen, Nassau-Diez en Nassau-Hadamar
Graven van Nassau-Dillenburg (1607-1620)
- 1607-1620: Willem Lodewijk
- 1620: geërfd door Nassau-Beilstein
Graven van Nassau-Beilstein (1607-1620)
- 1607-1620: George
- 1620: erfde Nassau-Dillenburg, stond delen van Nassau-Beilstein af aan Nassau-Diez en Nassau-Hadamar[1]
Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Dillenburg (1620-1739)
- 1620-1623: George
- 1623-1662: Lodewijk Hendrik
- 1623-1626: Albert
- 1653-1676: Adolf (Nassau-Schaumburg)[2]
- 1662-1701: Hendrik (was sinds 1658 regent)
- 1701-1724: Willem II (erfde in 1711 ⅓ Nassau-Hadamar)
- 1724-1739: Christiaan (erfde in 1734 ½ protestant Nassau-Siegen)
- 1739: geërfd door Nassau-Diez en katholiek Nassau-Siegen
Graven, sinds 1650 vorsten van Nassau-Hadamar (1607-1711)
- 1607-1653: Johan Lodewijk
- 1653-1679: Maurits Hendrik
- 1679-1711: Frans Alexander
- 1711: geërfd door Nassau-Dillenburg, Nassau-Diez en Nassau-Siegen (katholiek en protestant)
- 1717: verdeeld door Nassau-Dillenburg, Nassau-Diez en Nassau-Siegen (katholiek en protestant gezamenlijk deel)
- 1742: ontstaan nieuw vorstendom Nassau-Hadamar
Graven van Nassau-Siegen (1607-1623)
- 1607-1623: Johan VII "de Middelste"
- 1623: strijd om de erfenis door het niet accepteren van het testament van Johan VII "de Middelste"
- 1648: definitieve verdeling
Graven, sinds 1650 vorsten van Nassau-Siegen (katholieke tak) (1623/48-1743)
- 1623-1638: Johan VIII "de Jongere"
- 1638-1699: Johan Frans Desideratus
- 1699-1743: Willem Hyacinth (1707-1740 door de keizer uit de uitvoerende macht ontzet, erfde in 1711 een zesde deel van Nassau-Hadamar, erfde in 1739 ½ Nassau-Dillenburg)[3]
- 1727-1735: Emanuel Ignatius (regent)
- 1743: verenigd met Nassau-Dillenburg
Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Siegen (protestantse tak) (1623/48-1734)
- 1624-1642: Willem
- 1642-1679: Johan Maurits
- 1679-1691: Willem Maurits
- 1691-1722: Frederik Willem Adolf
- 1722-1734: Frederik Willem II
- 1734: geërfd door Nassau-Dillenburg en Nassau-Diez
Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Diez (1607-1742)
Dit is de zogenoemde Friese stadhouderstak van het Huis Nassau. In 1732 werd de familienaam gewijzigd in Oranje-Nassau;[4] het vorstendom bleef tot 1742 Nassau-Diez heten.
- 1607-1632: Ernst Casimir
- 1632-1640: Hendrik Casimir I
- 1632-1664: Willem Frederik
- 1664-1696: Hendrik Casimir II
- 1696-1711: Johan Willem Friso (erfde in 1702 de titel prins van Oranje)
- 1711-1742: Willem IV (erfde in 1711 ⅓ Nassau-Hadamar, erfde in 1734 ½ protestant Nassau-Siegen, erfde in 1739 ½ Nassau-Dillenburg)[5]
- 1742: herverdeling van bezittingen tussen Nassau-Diez en katholiek Nassau-Siegen, ontstaan nieuwe vorstendommen Nassau-Dillenburg en Nassau-Hadamar
Vorsten van Nassau-Hadamar (1742-1806)
- 1742-1743: Willem Hyacinth
- 1743: geërfd door Nassau-Dillenburg, blijft apart vorstendom in personele unie
Vorsten van Nassau-Dillenburg (1742-1806)
Het vorstendom Nassau-Dillenburg was een fusie van Nassau-Diez, Nassau-Dillenburg en protestant Nassau-Siegen met Dillenburg als hoofdstad. In 1743 werd katholiek Nassau-Siegen er aan toegevoegd.
- 1742-1751: Willem IV
- 1751-1806: Willem V Batavus
- 1806-1806: Willem VI
- 1806: Nassau-Dillenburg en Nassau-Hadamar worden onteigend bij de vorming van het groothertogdom Berg en de Rijnbond, Siegen gaat naar Berg en de rest naar het nieuwe hertogdom Nassau van de Walramse Linie
- 1813: restitutie aan Willem VI
- 1815: definitieve afstand aan het hertogdom Nassau, Siegen naar het koninkrijk Pruisen
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
- E. Becker, Schloss und Stadt Dillenburg. Ein Gang durch ihre Geschichte in Mittelalter und Neuzeit. Zur Gedenkfeier aus Anlaß der Verleihung der Stadtrechte am 20. September 1344 herausgegeben, Der Magistrat der Stadt Dillenburg, Dillenburg, Neuauflage, 1983.
- Wolfgang Behringer & Gabriele Clemens, Geschichte des Saarlandes, München, 2009.
- Gerhard Bungert & Charly Lehnert (Hg.), Das Saarbrücker Schloss. Zur Geschichte und Gegenwart, Lehnert Verlag, Saarbrücken, 1989, ISBN 3-926320-15-X.
- Carlo de Clercq, De katholieke prinsen van Nassau-Siegen in: Rolduc’s Jaarboek nr. 41, Rolduc, 1961.
- Carlo de Clercq, Princes Belges de Nassau-Siegen in: Biographie Nationale publiée par l’Académie Royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, Tome 31, Supplément III, Brussel, 1962.
- Carlo de Clercq, Documents inédits concernant les princes catholique de Nassau-Siegen in: Annalen. Geschied- en oudheidkundige kring van Ronse en het tenement van Inde, Ronse/Renaix, 1965.
- dr. A.W.E. Dek, Genealogie van het Vorstenhuis Nassau, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1970.
- R.E. van Ditzhuyzen, Oranje-Nassau. Een biografisch woordenboek, H.J.W. Becht, Haarlem, 1992, ISBN 90-230-0778-6.
- Pierre Even, Dynastie Luxemburg-Nassau. Von den Grafen zu Nassau zu den Großherzögen von Luxemburg, Luxemburg, 2000.
- W.G. Feith, De eerste Nassau’s in Nederland in: Maandblad van het genealogisch-heraldisch genootschap: “De Nederlandsche Leeuw” 1921, nr. 9.
- Hellmuth Gensicke, Landesgeschichte des Westerwaldes, Wiesbaden, 1999.
- S. Groenveld e.a. (red.), Nassau uit de schaduw van Oranje, Uitgeverij Van Wijnen, Franeker, 2003, ISBN 90-5194-261-3.
- J.G. Hagelgans, Nassauische Geslechtstafel des Walramischen Stammes, Frankfurt/Leipzig, 1753.
- Hermann Heck, Genealogische Betrachtungen zur Geschichte des Hauses Laurenburg-Nassau in: Nassauische Annalen 1961.
- Johann Heinrich Hennes, Geschichte der Grafen von Nassau. Bis zum Jahr 1255, Band 1, 1842.
- H.F.J. Hesselfelt, De oudste generaties van het huis Nassau in: De Nederlandsche Leeuw, Maandblad van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde 1965, nr. 11.
- Michel Huberty, Alain Giraud, F. & B. Magdelaine, l’Allemagne Dynastique. Tome III Brunswick-Nassau-Schwarzbourg, Alain Giraud, Le Perreux, 1981.
- dr. N. Japikse, De Geschiedenis van het Huis van Oranje-Nassau, Zuid-Hollandse Uitgevers Maatschappij, Den Haag, 2e druk, 1948.
- Friederich Köllner, Geschichte des vormaligen Nassau-Saarbrück'schen Landes und seiner Regenten, Teil 1, Saarbrücken, 1841.
- Johann-Martin Kremer, Entwurf einer genealogischen Geschichte des ottonischen Astes des salischen Geslechts und des aus demselven entsprungenen nassauischen Hauses, Wiesbaden, 1779.
- Alfred Lück, Siegerland und Nederland, Siegeländer Heimatverein e.V., Siegen, 1981.
- Ernst Münch, Geschichte des Hauses Nassau-Oranien, Mayer, Aken/Leipzig 1831–1833 (3 delen).
- Hans-Jürgen Pletz-Krehahn (Hg.), 650 Jahre Stadt Dillenburg. Ein Text- und Bildband zum Stadtrechtsjubiläum der Oranierstadt, Verlag E. Weidenbach, Dillenburg, 1994.
- Albert Ruppersberg, Geschichte der Grafschaft Saarbrücken, Band 1, Saarbrücken, 2. Auflage, 1908 (herdruk: Sankt Ingbert, 1979).
- F.W. Theodor Schliephake, Geschichte der Grafen von Nassau. Von den ältesten Zeiten bis auf die Gegenwart. Auf der Grundlage urkundlicher Quellenforschung, 1867 (2 delen).
- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Stammtafeln zur Geschichte europäischen Staaten. Neue Folge, Marburg 1978-1982.
- C. Spielmann, Geschichte von Nassau, Wiesbaden/Montabaur, 1909-1926 (3 delen).
- dr. C.A. Tamse (red.), Nassau en Oranje in de Nederlandse geschiedenis, A.W. Sijthoff, Alphen aan den Rijn, 1979, ISBN 90-218-2447-7.
- J.M. van der Venne en Alexander A.M. Stols, Geslachts-Register van het Vorstenhuis Nassau, Maastricht, 1937.
- A.A. Vorsterman van Oyen, Het vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden, A.W. Sijthoff en J.L. Beijers, Leiden en Utrecht, 1882.
- dr. Paul Wagner, Untersuchungen zur älteren Geschichte Nassaus und des nassauischen Grafenhauses in: Nassauische Annalen 1920/25.
- A. von Witzleben, Genealogie und Geschichte des Hauses Nassau, Stuttgart, 1854.
- De groothertogelijke Familie van Luxemburg, Pers- en Voorlichtingsdienst, Luxemburg, 1991.
- Het Koninklijk Huis, Rijksvoorlichtingsdienst, Den Haag, 2002.
- Medieval Lands - Nassau.
- www.tacitus.nu
Voetnoten
- ↑ George stond Beilstein en het Westerwald af aan zijn broer Ernst Casimir van Nassau-Diez, en Mengerskirchen en Dehrn aan zijn halfbroer Johan Lodewijk van Nassau-Hadamar.
- ↑ Dit betrof een door huwelijk verworven bezit dat geen deel uitmaakte van Nassau-Dillenburg.
- ↑ Willem Hyacinth bezat in 1739: katholiek Nassau-Siegen, 62,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 25% van protestant Nassau-Siegen. In 1742 stond hij zijn deel van Nassau-Dillenburg en zijn deel van protestant Nassau-Siegen af aan Nassau-Diez en verkreeg in ruil daarvoor geheel Nassau-Hadamar.
- ↑ In Duitsland Nassau-Oranien.
- ↑ Willem IV bezat in 1739: Nassau-Diez, het Nassau-Diezse deel van Nassau-Hadamar, 75% van protestant Nassau-Siegen, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 37,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar. In 1742 stond hij zijn delen van Nassau-Hadamar af aan Willem Hyacinth van Nassau-Siegen en verkreeg in ruil daarvoor diens delen van Nassau-Dillenburg en protestant Nassau-Siegen.