Jim Supangkat

In de wereld van vandaag is Jim Supangkat een onderwerp van grote relevantie en interesse geworden. Met het verstrijken van de tijd heeft Jim Supangkat aan belang gewonnen in de moderne samenleving, waardoor debatten, meningen en diepgaande studies zijn ontstaan ​​over de impact en relevantie ervan in verschillende aspecten van het dagelijks leven. Sinds zijn opkomst heeft Jim Supangkat de aandacht getrokken van experts, enthousiastelingen en het grote publiek, waardoor het een onderwerp is geworden dat het verdient om diepgaand te worden onderzocht. In dit artikel zullen we de context van Jim Supangkat en de invloed ervan op verschillende gebieden analyseren, waardoor we een alomvattend perspectief bieden dat ons in staat stelt de reikwijdte en betekenis ervan vandaag de dag te begrijpen.

Jim Supangkat
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsgegevens
Geboren Makassar, 1949
Geboorteland Indonesië
Beroep(en) Beeldhouwer, kunstcriticus en conservator
Oriënterende gegevens
Jaren actief Sinds 1975
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Jim Supangkat (Makassar, 1949) is een Indonesisch beeldhouwer, kunstcriticus en conservator. Hij bracht Indonesische kunst internationaal op de kaart, die tot op dat moment in het buitenland nagenoeg geen bekendheid genoot. Hij richtte in Zuidoost-Azië verschillende regionale kunstforums op.

Levensloop

Supangkat studeerde vanaf 1970 aan de faculteit van schone kunsten en ontwerp van de Technische Hogeschool Bandoeng. Hier studeerde hij onder meer esthetica bij Dick Hartoko. Hij studeerde hier af in 1975.

Supangkat begon zijn loopbaan aanvankelijk als beeldhouwer en richtte hetzelfde jaar, in 1975, Gerakan Seni Rupa Baru (Nieuwe Kunstbeweging Indonesië) op. Met deze kunstbeweging kondigde hij een nieuwe koers aan voor kunst die in Indonesië onder Soekarno een ondergewaardeerde beeldvorming kende. De beweging zorgde voor een jarenlang onafhankelijk, theoretisch debat over kunst en wordt tegenwoordig beschouwd als het begin van de hedendaagse kunstkritiek in Indonesië.

Jaren van debat brachten bij hem het besef van de behoefte van het professionele conservatorschap in Indonesië. In 1992 besloot hij daarom zijn werk als spreker en kunstenaar te staken en exposities te organiseren. Tussen 1992 en 2000 organiseerde hij een groot aantal tentoonstellingen op het gebied van Aziatische hedendaagse kunst, waaronder:

  • 1995: Moderne Kunst van de Niet-gebonden Landen
  • 2003: CP Biënnale I
  • 2005: CP Biënnale II

Hij organiseerde en cureerde daarnaast ook exposities in San Francisco (1991), Amsterdam (Oude Kerk, 1993), Johannesburg (1995) en Brisbane (1996),

Hij schreef daarnaast enkele boeken en een verscheidene essays en andere publicaties die Aziatische kunst en in het bijzonder die in Indonesië wereldwijd op de kaart zetten. Hiermee is hij een grote steun geweest voor veel kunstenaars in Indonesië. In 1997 werd hij hiervoor beloond met een Prins Claus Prijs.

Bibliografie