In dit artikel gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Hein van der Niet. We zullen ons verdiepen in de oorsprong ervan, de vele facetten ervan verkennen en de impact ervan op de hedendaagse samenleving analyseren. Vanaf de eerste verschijning tot aan de relevantie ervan vandaag de dag is Hein van der Niet op verschillende gebieden onderwerp van belangstelling en debat geweest. We zullen leren over de evolutie ervan in de loop van de tijd, de verschillende perspectieven die er omheen bestaan en de mogelijke implicaties die het heeft op ons dagelijks leven. Ga met ons mee op deze reis door Hein van der Niet en ontdek alles wat dit thema ons te bieden heeft.
Hein van der Niet | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Philip Dorn in de film Reunion in France
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Frits van Dongen Philip Dorn | |||
Geboren | 30 september 1901 | |||
Overleden | 9 mei 1975 | |||
Land | Nederland | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(en) IBDB-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
|
Hein van der Niet, alias Frits van Dongen en Philip Dorn (Scheveningen, 30 september 1901 – Los Angeles, 9 mei 1975), was een Nederlandse acteur en Nederlands eerste mannelijke Hollywood-ster.
Hein was een zoon van schoenmaker Leendert van der Niet en dienstbode Femia Schijf en was de 4e van 10 kinderen. Hij trouwde op 23 november 1921 met Cornelia Maria Twilt, met wie hij twee kinderen kreeg. In 1930 scheidden ze en op 30 april 1933 hertrouwde hij met actrice Marianne van Dam. Op 1 november 1937 scheidden ze en op 13 juli 1939 hertrouwden ze te Rotterdam. Het scheiden en hertrouwen had vooral te maken met de Tweede Wereldoorlog en de afkomst van de vrouwen, in combinatie met de landen of gebieden waar Van der Niet werkte.
In 1916 werd hij lid van een toneelvereniging, waarna hij in diverse toneelgezelschappen speelde onder de artiestennaam Frits van Dongen. In 1934 speelde hij in zijn eerste bioscoopfilm Op hoop van zegen, de derde verfilming van het boek van Herman Heijermans. Na nog enkele Nederlandse films vertrok hij in 1937 naar Berlijn, waar hij in de Duitse film Immer wenn ich glücklich bin speelde.
In 1939 ging hij naar Amerika, waar hij tussen 1940 en 1951 in tientallen films speelde, met tegenspelers als Humphrey Bogart, Joan Crawford, Judy Garland, Oliver Hardy, James Stewart, John Wayne, George Sanders en Johnny Weissmuller. Hier gebruikte hij de artiestennaam Philip Dorn. Daarna maakte hij in 1952 en 1953 nog enkele Duitse films. In 1954 stond hij in Nederland in de theaters in de komedie Het Hemelbed van Jan de Hartog.[1] De laatste twintig jaar van zijn leven leidde hij een teruggetrokken bestaan in Californië. In 1975 stierf hij in Los Angeles aan een hartaanval. Zijn urn staat in de marmeren muur van de Sanctuary of Tranquility op het Westwood Village Memorial Park Cemetery.