Haags Kinderontvoeringsverdrag

In dit artikel gaan we dieper in op Haags Kinderontvoeringsverdrag, een onderwerp dat de afgelopen jaren tot grote belangstelling en discussie heeft geleid. Vanaf het begin tot aan de relevantie ervan vandaag de dag heeft Haags Kinderontvoeringsverdrag de aandacht getrokken van verschillende delen van de samenleving. Door middel van een uitgebreide analyse zullen we de verschillende randen onderzoeken waaruit Haags Kinderontvoeringsverdrag bestaat, evenals hun implicaties in verschillende contexten. Daarnaast zullen we de evolutie van Haags Kinderontvoeringsverdrag in de loop van de tijd benadrukken, waarbij we de impact ervan op verschillende gebieden en de invloed ervan op de besluitvorming benadrukken. Door de verschillende standpunten over Haags Kinderontvoeringsverdrag tegen elkaar af te wegen, proberen we een alomvattend perspectief te bieden dat het begrip van dit onderwerp, dat vandaag de dag zo relevant is, verrijkt.

Haags Kinderontvoeringsverdrag
■ Verdragspartijen (leden van de HCCH) ■ Verdragspartijen (niet-leden van de HCCH)
■ Verdragspartijen (leden van de HCCH)
■ Verdragspartijen (niet-leden van de HCCH)
Ondertekend 25 oktober 1980 in Den Haag
In werking getreden 1 december 1983
Voorwaarden voor inwerkingtreding ratificatie door 3 landen
Partijen 95
Depositaris Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland
Talen Frans en Engels
(Gewaarmerkt) afschrift verdragenbank.overheid.nl
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Internationaal recht

Gerechtshoven

Tribunalen

Organisaties

Geschiedenis

Het Verdrag inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen of Haags Kinderontvoeringsverdrag is een verdrag van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht dat op 25 oktober 1980 is ondertekend door vier landen. Het trad op 1 december 1983 in werking.

Doelen

Het verdrag is van toepassing op kinderen onder zestien jaar (art. 4) en beoogt:

  • De terugkeer van kinderen die ten onrechte weggehaald werden uit of vastgehouden worden in een land (art. 1a).
Dit is het geval als dit de voogdijwetgeving van het land waar het kind onmiddellijk voordien woonachtig was schendt (art. 3a).
  • De voogdijwetgeving van een land te doen gelden in de andere (art. 1b).
  • De twee landen moeten samenwerken en alle nodige maatregelen treffen om de snelle terugkeer van het kind te bewerkstelligen (art. 7).

Ratificatie

Intussen maken 81 landen deel uit van het verdrag. Canada, Frankrijk, Griekenland en Zwitserland waren de vier landen die Het Verdrag initieel ondertekenden op 25 oktober 1980. Frankrijk was het eerste land dat Het Verdrag ratificeerde, op 16 september 1982. België tekende het verdrag op 11 januari 1982 en ratificeerde het op 9 februari 1999 waarna het op 1 mei 1999 van kracht werd. Nederland tekende op 11 september 1987 en ratificeerde het verdrag op 12 juni 1990. Op 1 september 1990 werd het van kracht voor het Europees gedeelte van het Koninkrijk.

Zie ook

Zie de categorie Hague Abduction Convention van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.