In dit artikel gaan we Gerard Snelder in detail analyseren, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan grote relevantie heeft gewonnen. Gerard Snelder is een concept dat uitgebreid wordt bestudeerd op verschillende gebieden, van psychologie tot economie, inclusief sociologie en politiek. Door de geschiedenis heen is Gerard Snelder het onderwerp geweest van debat en reflectie door experts en academici, maar ook door de publieke opinie in het algemeen. In deze zin is het van het grootste belang om de kennis en het begrip van Gerard Snelder te verdiepen, om een bredere en duidelijkere visie te krijgen op de impact ervan op de samenleving en het dagelijks leven. Via dit artikel stellen we voor om de meerdere dimensies en facetten van Gerard Snelder te verkennen, met als doel het debat te verrijken en kritische reflectie over dit onderwerp te bevorderen.
Gerard Snelder | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonsinformatie | ||||
Volledige naam | Gerhardus Johannus Wilhelmus Snelder | |||
Nationaliteit | Nederlands | |||
Geboortedatum | 21 april 1913 | |||
Geboorteplaats | Utrecht | |||
Overlijdensdatum | 18 april 2001 | |||
Overlijdensplaats | Maastricht | |||
Beroep | architect | |||
Werken | ||||
Belangrijke projecten | Gouvernement van Limburg, CBS Heerlen | |||
RKD-profiel | ||||
|
Gerard Snelder (Utrecht, 21 april 1913 – Maastricht, 18 april 2001), was een Nederlands architect.
Gerard (Gerhardus Johannus Wilhelmus) Snelder werd geboren in Utrecht, waar hij opgroeide en een middelbare opleiding bouwkunde volgde. Omstreeks 1933 en 1934 was hij werkzaam bij Gerrit Rietveld. In 1937 vestigt hij zich als architect te Maastricht, eerst bij het bureau van Alphons Boosten, vanaf 1945 als zelfstandig architect.[1]
Tot eind jaren 1960 werkte hij voornamelijk in de stijl van het functionalisme. Latere ontwerpen, met name in oude binnensteden, tonen een meer aan de omgeving aangepaste stijl. Deze stijl, ook wel pseudo-Maaslandse stijl genoemd, kenmerkt zich door deels zichtbare betonconstructies, bekleed met baksteen, grote volumes die in kleinere eenheden zijn opgedeeld, en in hoogte verspringende daken.[2] De omslag deed zich bij Snelder voor bij de tweede grote uitbreiding van Vroom & Dreesmann Maastricht. Zijn eerste schetsontwerpen uit begin jaren 1960 waren in functionalistische stijl en werden door de monumentencommissie verworpen. Een ontwerp uit 1968 in aangepaste stijl werd goedgekeurd.
Vanaf 1970 was zijn zoon Boudewijn Snelder (1943), opgeleid aan de RWTH Aachen, verbonden aan het bureau, waarvan hij later de leiding kreeg.[1]
Gerard Snelder ontwierp een groot aantal gebouwen in Maastricht en elders, o.a.: