Ezelspinguïn

In het artikel van vandaag willen we het onderwerp Ezelspinguïn behandelen, een onderwerp dat de afgelopen tijd onderwerp van debat en discussie is geweest. Ezelspinguïn is een onderwerp dat van groot belang is in de huidige samenleving, omdat het talloze mensen in verschillende aspecten van hun leven beïnvloedt. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de verschillende aspecten die verband houden met Ezelspinguïn, en een gedetailleerde en analytische visie bieden waarmee de lezer het belang en de impact van dit onderwerp vandaag de dag beter kan begrijpen. Door verschillende perspectieven en argumenten te verkennen, streven we ernaar een breed en compleet beeld te geven van Ezelspinguïn, en zo bij te dragen aan de verrijking van de kennis over dit zeer relevante onderwerp.

Ezelspinguïn
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2019)
Ezelspinguïn
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Sphenisciformes (Pinguïns)
Familie:Spheniscidae (Pinguïns)
Geslacht:Pygoscelis
Soort
Pygoscelis papua
(Forster, 1781)
Verspreidingsgebied
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Ezelspinguïn op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De ezelspinguïn (Pygoscelis papua) is een middelgrote pinguïn uit de familie Spheniscidae.

Kenmerken

Hij is herkenbaar aan een witte streep die over de top van zijn kop loopt en zijn geluid dat lijkt op het geluid van een ezel. Hij heeft een oranje snavel en poten en is de snelst zwemmende pinguïn; hij kan ongeveer een snelheid van 40 kilometer per uur halen. De lichaamslengte bedraagt ongeveer 75 cm en het gewicht 6 kg.

Verspreiding

De ezelspinguïn komt voor op Subantarctische eilanden en het Antarctisch Schiereiland en telt vier ondersoorten:[2]

Status

De ezelspinguïn heeft een groot verspreidingsgebied en er zijn grote jaar-op-jaar verschillen in de aantallen broedparen in de bekende kolonies. In 2013 werd de grootte van de wereldpopulatie geschat op 314 duizend broedparen. De aantallen in het zuiden van het verspreidingsgebied, zoals op het continent van Antarctica nemen toe, maar in het zuidwestelijk deel van de Indische Oceaan nemen de aantallen af. In 2012 stond deze pinguïn nog als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN. Nu is de indruk dat er sprake is van een netto toename in aantallen en daarom staat de ezelspinguïn als niet bedreigd op de Rode Lijst.[1]

Prent van een ezelspinguïn (1825-1834) gegraveerd door Charles Motte naar een tekening van Paul Louis Oudart