Emiel van Moerkerken

Uiterlijk naar zijbalk verplaatsen verbergen
Emiel van Moerkerken
Zelfportret, 1936
Algemene informatie
Volledige naam Emiel van Moerkerken
Pseudoniem(en) Eric Terduyn, Eric Terduijn, Eirik Terduyn, E.T., E. Terduyn, E. Drayer
Geboren 15 augustus 1916
Geboorteplaats Haarlem
Overleden 6 maart 1995
Overlijdensplaats Amsterdam
Land Nederland
Beroep cineast, psycholoog, schrijver, fotograaf, docent
Werk
Jaren actief 1930-1995
Invloeden surrealisme
Uitgeverij De Bezige Bij
Dbnl-profiel
(en) IMDb-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Emiel van Moerkerken, ook wel Emile van Moerkerken (Haarlem, 15 augustus 1916Amsterdam, 6 maart 1995) was een Nederlands (surrealistisch) fotograaf, cineast en schrijver. Van Moerkerken wordt gezien als een van de belangrijkste surrealistische kunstenaars uit Nederland van de jaren dertig en veertig van de 20e eeuw. Hij was zoon van schrijver prof. dr. P.H. van Moerkerken, kleinzoon van de fel antikatholieke theoloog Tjeerd Cannegieter en tevens vader van fotograaf, columnist en politicus Bruno van Moerkerken en grootvader van schrijver Leeuw van Moerkerken. Van Moerkerken werkte gedurende de Tweede Wereldoorlog samen met onder meer C. Buddingh', Louis Th. Lehmann, Theo van Baaren en Gertrude Pape aan het surrealistische tijdschrift De Schone Zakdoek. In 1983 won Van Moerkerken een Gouden Kalf voor zijn film Volgend jaar in Holysloot.

Biografie

Als telg van een artistieke familie was Van Moerkerkens belangstelling voor fotografie al vroeg gewekt. Zijn vader, prof. dr. P.H. van Moerkerken, was schrijver en hoogleraar/directeur aan de Rijksacademie van Beeldende kunsten in Amsterdam. Door zijn moeder, Johanna Petronella Cannegieter, kwam hij op jonge leeftijd in aanraking met fotografie. Tijdens reizen naar Parijs met zijn ouders in de jaren twintig nam de jonge Van Moerkerken zijn eerste foto's. Vanaf 1931 ging hij naar de Odenwaldschule in Duitsland, waar hij naast fotografie ook begon met filmen. Vanaf zijn zestiende volgde hij de Filmtechnische Leergang onder leiding van Willem Bon en in 1934 maakte hij zijn eerste film, Sonate '34, een kunstzinnig vormexperiment.

In de jaren dertig verbleef Van Moerkerken veel in Parijs, waar hij mensen ontmoette als Brassaï, Salvador Dalí, André Breton en Man Ray. Hij behoorde tot de surrealistische kringen. In 1938 werd hij door Breton uitgenodigd om foto's te publiceren in het tijdschrift Minotaure. Van Moerkerken weigerde echter het nieuwe surrealistische manifest te ondertekenen vanwege meningsverschillen binnen het communisme. Breton wees Van Moerkerken daarop de deur.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Emiel aan communistische verzetsfilms en samen met onder meer C. Buddingh', Louis Th. Lehmann, Theo van Baaren en Gertrude Pape aan het surrealistische tijdschrift De Schone Zakdoek. Dit tijdschrift kon door de lage oplage onder de censuur van de nazi's verborgen blijven.

Na de oorlog legde hij zich steeds meer toe op portretfotografie en maakte hij honderden portretten van beroemde schrijvers en kunstenaars, zoals Brassaï, Willem Frederik Hermans, Annie M.G. Schmidt, Bertolt Brecht en Gerard Reve, maar ook van de sjah van Perzië: Mohammad Reza Pahlavi. Veel van deze foto's worden tot op heden nog gebruikt als omslagfoto's. Van Moerkerken werkte ook in de filmindustrie en werkte in 1949 mee aan de film The Third Man, met Orson Welles. Hij maakte enkele films, waarvan De Wadlopers in 1950 op het Filmfestival van Cannes werd vertoond.

Van Moerkerken in Rio de Janeiro, 1986

Van 1967 tot 1979 was Van Moerkerken docent film- en cameratechniek en waarnemingspsychologie aan de Nederlandse Filmacademie in Amsterdam. Daarnaast was hij van 1966 tot 1981 wetenschappelijk hoofdmedewerker bij het psychologisch laboratorium van de Universiteit van Amsterdam, vakgroep Functieleer.

In 1983 won Van Moerkerken een Gouden Kalf voor zijn korte film Volgend jaar in Holysloot, waarin hij zelf de hoofdrol speelde. De film gaat over een blinde man die door vele landschappen op de wereld loopt op weg naar Holysloot, een metafoor voor filmmakers die zich blindstaren op de roem van Hollywood.

Op 6 maart 1995 overleed Van Moerkerken op 78-jarige leeftijd in Amsterdam. Hoewel hij zichzelf nooit als fotograaf maar altijd als filmmaker zag, werden na zijn overlijden zijn surrealistische foto's uit de jaren dertig en veertig steeds beroemder. Hij is de enige Nederlandse fotograaf die in die periode een dergelijk groot aantal foto's heeft genomen die nauw aansluiten bij de internationale surrealistische beeldtaal.

Foto's in openbare collecties (selectie)

Brassaï (1936, foto door Van Moerkerken)

Fotografie

Fotoboeken (monografieën)

Portretfoto's gemaakt door Van Moerkerken

Van Moerkerken heeft veel schrijvers, dichters en beeldend kunstenaars gefotografeerd in hun debuutperiode:

Films (regie)

Onderstaande (korte) films bevinden zich alle in het Eye Filmmuseum te Amsterdam.

Bibliografie

Onder pseudoniem: Eric Terduyn

Literaire publicaties

Onder eigen naam

Onder pseudoniem Eric Terduyn

Andere publicaties

Onder eigen naam

Onder pseudoniem Eric Terduyn

Correspondentie

Van Moerkerken heeft met veel schrijvers, dichters en beeldend kunstenaars correspondentie gevoerd. De meeste brieven zijn terug te vinden in het Literatuurmuseum te Den Haag.

Exposities (solo en deelname)

(vette jaartallen zijn solotentoonstellingen)

Meerdere foto's in

Literatuur en informatie over Emiel van Moerkerken

Dvd

Televisieprogramma's

Onderscheidingen

Externe links

Bibliografische informatie