In dit artikel zullen we de impact van Connectivisme op de moderne samenleving onderzoeken. Connectivisme is al lange tijd onderwerp van belangstelling en debat, en de invloed ervan omvat een breed scala aan contexten. Van de culturele tot de politieke sfeer heeft Connectivisme een stempel gedrukt op alle aspecten van het hedendaagse leven. Op de volgende pagina's zullen we onderzoeken hoe Connectivisme onze percepties, gedragingen en relaties heeft gevormd, en de rol ervan in het vormgeven van de wereld waarin we vandaag de dag leven.
Connectivisme is een leertheorie die is ontwikkeld door George Siemens en Stephen Downes. Het connectivisme heeft vooral de effecten van de technologie op het leren in het digitale tijdperk als onderwerp.
In 2005 publiceerde George Siemens het artikel "Connectivism: A Learning Theory for the Digital Age" in International Journal of Instructional Technology and Distance Learning[1] Daarin staan de voornaamste ideeën van het connectivisme. Hij ontwikkelde deze ideeën na analyse van de beperkingen van het behaviourisme, het cognitivisme en het constructivisme. De beperkingen zijn de invloed van de technologie op ons leven, onze communicatie en op ons leren.
Een heel belangrijke metafoor bij de beschrijving van leren is het netwerk.[2] In deze metafoor kan een knooppunt de lerende zijn, iemand anders, een boek of informatiedrager, een machine, een website, alles waarmee de lerende zich kan verbinden. Leren is het leggen van nieuwe verbindingen. Niet alle verbindingen zijn even sterk.