In de wereld van vandaag is Catherine Sauvage een onderwerp dat op verschillende gebieden aan relevantie heeft gewonnen. Van wetenschap tot populaire cultuur: Catherine Sauvage heeft de aandacht getrokken van experts en het grote publiek. Naarmate de tijd vordert, blijft Catherine Sauvage een onderwerp van interesse en debat, dat zowel individuele beslissingen als het overheidsbeleid beïnvloedt. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Catherine Sauvage onderzoeken, de implicaties ervan en de impact ervan op de hedendaagse samenleving. Door middel van een diepgaande analyse probeert het licht te werpen op dit fascinerende onderwerp en de relevantie ervan voor ons dagelijks leven.
Catherine Sauvage | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Catherine Sauvage in 1974
| ||||
Algemene informatie | ||||
Geboortenaam | Jeanine Marcelle Saunier | |||
Geboren | 29 mei 1929 | |||
Overleden | 19 maart 1998 | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Beroep | zangeres, actrice en componiste | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
|
Catherine Sauvage (eigenlijk: Jeanine Marcelle Saunier) (Nancy, 29 mei 1929 – Bry-sur-Marne, 19 maart 1998) was een Frans zangeres, actrice en componiste. Zij leefde samen met Pierre Brasseur en later met Gérard Paris.
Sauvage studeerde acht jaar piano, zang en theater. De componist Léo Ferré schreef onder andere de chansons Blues, Est-Ce ainsi que les Hommes vivent?, Et des clous, Graine d'ananar, Il N'Aurait Fallu, Je chante pour passer le temps, L'Affiche Rouge, L'Ile Saint-Louis, La fille des Bois, Le Serpent qui danse, Le Piano du pauvre, Les amoureux du Havre, Les cloches de Notre-Dame, Noël, Paris Canaille, Pauvre Rutebeuf, en Tu n'en reviendras pas? met die zij groot succes had. Tijdens een concerttournee door Canada heeft zij groot succes met liederen van de toen nog onbekende Canadese componist Gilles Vigneault, namelijk Mon Pays, Le Corbeau, la Manikoutai en Tam ti delam. Bij verdere concertreizen in het buitenland heeft zij als typische Franse chanteuse groot succes bijvoorbeeld in Beiroet, Mexico-Stad en Tokio.
Naast de beide tevoren benoemde componisten zingt zij ook teksten van Jacques Prévert (Marche ou crève (Biribi), Noel des Ramasseurs de neige), Louis Aragon (Il n'y a pas d'amour heureux), Serge Gainsbourg alias Gainsbarre (Black Trombone, Baudelaire, Les Goémons, L'Assassinat De Franz Lehar) en Bertolt Brecht (La Complainte de Mackie, La Fiancée du pirate).
In 1954 werd zij onderscheiden met de Grand prix du disque voor het chanson L'Homme van Léo Ferré. Zijn ontving ook de prijs Grand Prix du Disque Académie Charles Gros.
Als actrice speelde zij in stukken L'échange van Paul Claudel, Der kaukasische Kreidekreis van Bertold Brecht en Frank V van Friedrich Dürrenmatt.
In 1992 produceerde zij een CD-album ter hulde aan Jacques Prévert. Haar laatste publieke optreden was in juli 1994 bij het grote zomerfestival Les Francofolies in La Rochelle (Charente-Maritime).
Zij heeft ook verschillende liederen gecomponeerd, waarvan Sweet Dolly het bekendste is. Het werd door Désiré Dondeyne voor harmonieorkest bewerkt.