Bart Meuleman is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Of het nu komt door zijn historische relevantie, zijn impact op de huidige samenleving, of simpelweg zijn vermogen om controverse te genereren, Bart Meuleman is een onderwerp dat de moeite waard is om diepgaand te onderzoeken en te analyseren. Door de jaren heen heeft het tot eindeloze debatten en reflecties geleid, waaruit het belang ervan op verschillende terreinen van het menselijk leven blijkt. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de verschillende aspecten van Bart Meuleman, en de impact ervan op cultuur, politiek, wetenschap en het dagelijks leven onderzoeken. Door middel van een gedetailleerde en objectieve analyse willen we licht werpen op dit onderwerp dat vandaag zo relevant is.
Bart Meuleman | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 10 mei 1965 | |||
Geboorteplaats | Turnhout | |||
Geboorteland | België | |||
Werk | ||||
Genre | toneelschrijver, schrijver, regisseur, dichter en essayist | |||
Dbnl-profiel | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Bart Meuleman (10 mei 1965) is een Belgisch toneelschrijver, (schrijver, regisseur), dichter en essayist.
Drie dichtbundels verschenen al van zijn hand. In 2002 was hij writer in residence voor het literaire tijdschrift Yang en hij werkte samen met Paul Verrept aan enkele kinderboeken over 'Mijnheertje Kokhals'. Voor zijn dichtbundel Hulp ontving hij in 2004 het Charlotte Köhler Stipendium en werd hij genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. Een volgende bundel, Omdat ik ziek werd (2008), kreeg nominaties voor onder andere de VSB Poëzieprijs en de Herman de Coninckprijs. In 2009 verscheen een bundel essays over popmuziek, De donkere kant van de zon, en in 2014 de autobiografische, essayistische roman De jongste zoon.
Met het gezelschap De zweep maakte hij De smerige trilogie (1999-2002). Hij regisseerde voor onder andere Theater Antigone, het Toneelhuis, NTGent en Dito'Dito. In 2006 schreef en regisseerde hij de theatermonoloog Martens. In latere jaren maakte hij voorstellingen op basis van het werk van Franz Kafka (In de strafkolonie/Het hol, 2010), Maurice Gilliams (Gregoria, 2011; De man in de mist, 2012), Marguerite Duras (Half elf zomeravond, 2012) en Hugo Claus (De verwondering, 2014). In 2015 regisseerde hij opnieuw een eigen tekst, Sirene.
Hij won ook de cultuurprijs KU Leuven in 2007-2008 voor de discipline literatuur.[1]
Als regisseur regisseerde hij samen met Herwig Ilegems Duts, een korte tv-reeks die werd uitgezonden op Canvas.
Hij is de huisdramaturg van Voetvolk, het dansgezelschap van Lisbeth Gruwez en Maarten Van Cauwenberghe.[2]
Jaar | Titel | Titel Ned. vertaling | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
1997 | Kleine criminaliteit | Amerika | Verdeeld door EPO | ||
2003 | Mijnheertje Kokhals krijgt bezoek | Afijn | 978 90 593 3035 1 | ||
2004 | hulp | Querido | 978 90 214 7478 6 | ||
2006 | Mijnheertje Kokhals heeft een vriendje | De Eenhoorn | 978 90 583 8350 1 | illustraties van Paul Verrept | |
2006 | Bedankt, mijnheertje Kokhals | De Eenhoorn | 978 90 583 8376 1 | illustraties van Paul Verrept | |
2008 | omdat ik ziek werd | Querido | 978 90 214 3457 5 | ||
2008 | Mijnheertje Kokhals in het ziekenhuis | De Eenhoorn | 978 90 583 8513 0 | illustraties van Paul Verrept | |
2009 | De donkere kant van de zon | Querido | 978 90 214 3732 3 | ||
2014 | "De jongste zoon" | Querido | 978 90 214 5522 8 | ||
2018 | "Hoe mijn vader werd verwekt" | Querido | 978 90 214 0778 4 | ||
Toneel | |||||
- | Platonov | Vertaling | |||
2003 | Entertaining Mr Sloane | Vertaling | |||
2006 | Martens | ||||
2006 | The bult and the beautiful | ||||
2010 | In de strafkolonie - Het hol | Naar Franz Kafka | |||
2012 | "Half elf zomeravond" Naar Marguerite Duras | ||||
2014 | "De verwondering" Naar Hugo Claus | ||||
2015 | "Sirene" |