Attalus (generaal)

In de wereld van vandaag heeft Attalus (generaal) een fundamentele rol in onze samenleving gespeeld. Of het nu gaat om technologie, politiek, cultuur of welk ander aspect van het leven dan ook, Attalus (generaal) is erin geslaagd de aandacht van miljoenen mensen over de hele wereld te trekken. De invloed ervan is zo groot geworden dat het onmogelijk is om de impact ervan op de manier waarop we denken, handelen en leven te negeren. In dit artikel zullen we diepgaand het belang en de rol onderzoeken die Attalus (generaal) in ons leven speelt, evenals de uitdagingen en voordelen die deze realiteit met zich meebrengt.

Attalus
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Volledige naam Ἄτταλος, Áttalos
Geboren ca. 390 v.Chr.
Macedonische Rijk
Overleden 336 v.Chr.
Land/zijde Macedonische Rijk
Onderdeel Leger Philippus II van Macedonië
Rang Generaal (Strategos)
Portaal  Portaalicoon   Oudheid

Attalus (Oudgrieks: Ἄτταλος / Áttalos) was een veldheer van koning Philippus II van Macedonië, en oom van diens gemalin Cleopatra.

Hij gaf aanleiding tot onenigheid tussen Philippus en diens zoon Alexander de Grote. Hij beledigde namelijk Alexander tijdens de trouw van Philippus met Cleopatra en werd daarbij door Philippus verdedigd.[1]

Attalus genoot het bijzonder vertrouwen van Philippus, die hem als een bekwaam veldheer kende, en werd door hem - samen met o.a. Parmenion - met een leger naar de Hellespont gezonden, toen Philippus tot de oorlog tegen de Perzen had besloten.[2]

Daar de koning echter nog voor het uitbreken van de oorlog werd vermoord, besloot Alexander, die Attalus van medeplichtigheid aan deze daad beschuldigde, hem uit de weg te ruimen en liet hem in 336 v.Chr. door een van zijn vertrouwelingen vermoorden.[3]

Noten

  1. ↑ Plutarchus, Alexander 9.7-11, Iustinus, Historiae IX 6-7.
  2. ↑ Iustinus, Historiae IX 5, Diodorus Siculus, Bibliotheca historica 2.4-6.
  3. ↑ Diodorus Siculus, Bibliotheca historica XVII 2.4-6, 5.1-2, Iustinus, Historiae XI 5.

Referentie

  • art. Attalus (1), in F. Lübker - trad. ed. J.D. Van Hoëvell, Classisch Woordenboek van Kunsten en Wetenschappen, Rotterdam, 1857, p. 126.