17 puntenakkoord

In de wereld van vandaag is 17 puntenakkoord een onderwerp dat van groot belang is voor een breed publiek. Jarenlang heeft 17 puntenakkoord de aandacht getrokken van experts en enthousiastelingen uit verschillende vakgebieden, die hebben geprobeerd de implicaties ervan voor de samenleving te begrijpen en te analyseren. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op het heden is 17 puntenakkoord het onderwerp geweest van debatten en reflecties die de kennis over dit fenomeen hebben verrijkt. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met 17 puntenakkoord, de evolutie ervan in de loop van de tijd en het belang ervan in de huidige context. Door middel van een diepgaande en gedetailleerde analyse zullen we proberen de verschillende aspecten te verduidelijken die 17 puntenakkoord tot een onderwerp maken dat de moeite waard is om te bestuderen en te bespreken.

17 puntenakkoord
Het 17 puntenakkoord (Chinees)
Het 17 puntenakkoord (Chinees)
Tibetaans ཀྲུང་དབྱང་མི་དམངས་སྲིད་གཞུང་དང་བོད་ཀྱི་ས་གནས་སྲིད་གཞུང་གཉིས་ བོད་ཞི་བས་བཅིངས་བཀྲོལ་འབྱུང་ཐབས་སྐོར་གྱི་གྲོས་མཐུན།
Wylie krung dbyang mi dmangs srid gzhung dang bod kyi sa gnas srid gzhung gnyis bod zhi bas bcings bkrol 'byung thabs skor gyi gros mthun
Traditioneel Chinees 中央人民政府和西藏地方政府關於和平解放西藏辦法的協議
Vereenvoudigd Chinees 中央人民政府和西藏地方政府关于和平解放西藏办法的协议
Hanyu pinyin Zhōngyāng rénmín zhèngfǔ hé Xīzàng dìfāng zhèngfǔ guānyú hépíng jiěfàng Xīzàng bànfǎ de xiéyì
Portaal  Portaalicoon   Tibet

Het 17 puntenakkoord is een verdrag tussen gedelegeerden van dalai lama Tenzin Gyatso en de Chinese regering waarin de Chinese soevereiniteit over Tibet werd vastgelegd op 23 mei 1951. Het akkoord werd vanuit Tibetaanse zijde getekend door Ngabo Ngawang Jigme en enkele maanden later geratificeerd in Lhasa. Het 17 puntenakkoord heet voluit het Akkoord van de Centrale Volksregering en de regering van Tibet over de Maatregelen voor de Vreedzame Bevrijding van Tibet.[1]

17 puntenakkoord
(Chinees)

De dalai lama zou daarna een telegram op 24 oktober hebben gestuurd met de tekst: "De lokale Tibetaanse regering, zowel als de geestelijke en seculiere bevolking, steunen deze overeenkomst unaniem en zullen onder het leiderschap van Voorzitter Mao en de Centrale Volksregering het Volksbevrijdingsleger in Tibet actief ondersteunen, om de nationale verdediging te versterken, de imperialistische invloeden uit Tibet te verdrijven en de vereniging van het grondgebied en de soevereiniteit van het moederland te beschermen.[2]

Volgens de Tibetaanse regering in ballingschap hebben de Tibetanen en dalai lama het akkoord nooit geaccepteerd.[3] Toen de dalai lama in 1959 aankwam in India, verwierp hij "het 17 puntenakkoord dat de Tibetaanse regering en bevolking was opgedrongen onder de dreiging van de wapens."[4]

Volgens Woeser zou hoofd van de delegatie en gouverneur van Kham, Ngabo Ngawang Jigme, hebben verzwegen dat hij het zegel van Chamdo bij zich had in Peking, waarna het zegel van Tibet ter plekke werd nagemaakt en gebruikt voor de ondertekening. Bij terugkeer zou Ngabo de dalai lama hebben meegedeeld dat die het verdrag niet hoefde te erkennen en de weg om zich terug te trekken nog openlag.[5]

In hetzelfde jaar als de ondertekening, in 1951 zei Mao Zedong: "Doe het uiterste om de Dalai Lama en de meerderheid van de bovenlaag mee te krijgen. Isoleer de minderheid van slechte elementen om de geleidelijke, geweldloze transformatie van de Tibetaanse economie en politiek."[6]

Zie ook

Originele werken bij dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Seventeen Point Agreement for the Peaceful Liberation of Tibet op de Engelstalige Wikisource.
  • (en) Vertaling op Tibet Justice en China.org.cn
Zie de categorie Seventeen-Point Plan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.