In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Zilver(I,III)oxide. Het wordt een spannende reis waarin we verschillende aspecten van Zilver(I,III)oxide zullen onderzoeken, van de geschiedenis en oorsprong ervan tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Zilver(I,III)oxide diepgaand analyseren en gedetailleerde informatie en bijgewerkte perspectieven bieden over dit onderwerp van algemeen belang. Daarnaast zullen we de nieuwste onderzoeken en ontdekkingen met betrekking tot Zilver(I,III)oxide verkennen, evenals de meningen van experts in het veld. Dus bereid je voor om jezelf onder te dompelen in een spannende reis vol kennis en informatie over Zilver(I,III)oxide. Mis het niet!
Zilver(I,III)oxide | |||||
---|---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | |||||
![]() | |||||
■ Ag(I) ■ Ag(III) ■ O Zilver(I,III)oxide | |||||
Algemeen | |||||
Molecuulformule | |||||
IUPAC-naam | Zilver(I,III)oxide | ||||
Andere namen | Tetrazilvertetroxide, zilverperoxide, argenticoxide, zilversuboxide, Divasil, tetrazilvertetraoxide | ||||
Molmassa | (AgO): 123,87 g/mol | ||||
SMILES | O.O=O=O
| ||||
CAS-nummer | 1301-96-8 | ||||
EG-nummer | 215-098-2 | ||||
PubChem | 44150047 | ||||
Wikidata | Q2380600 | ||||
Beschrijving | grijs-zwart poeder | ||||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | |||||
| |||||
H-zinnen | H272 - H315 - H319 _ H335 | ||||
Fysische eigenschappen | |||||
Dichtheid | 7,48 g/cm³ | ||||
Smeltpunt | (ontleed) 100 °C | ||||
Oplosbaarheid in water | 0.027 g/L | ||||
Goed oplosbaar in | alkali | ||||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | |||||
|
Zilver(I,III)oxide of tetrazilvertetroxide is de anorganische verbinding met de formule . Tetrazilvertetroxide werd in het verleden ook zilverperoxide genoemd. Dit is niet terecht omdat de verbinding geen peroxide-ionen, bevat.
De bereiding van het zout gebeurt door in basisch milieu bij 90 °C langzaam een oplossing van een zilver(I)-zout toe te voegen aan een oplossing van natriumpersulfaat waarbij de donkerbruine stof ontstaat.[1]
In water ontleedt het zout onder vorming van zuurstofgas. In geconcentreerd salpeterzuur lost het op onder vorming van een bruine oplossing die Ag2+-ionen bevat.[3]
De stof vindt, vaak onder de naam zilver(II)oxide, toepassing in de zilver-zinkbatterij.
Hoewel de empirische formule de indruk wekt dat tetrazilvertetroxide zilver met de oxidatiegetal 2+ bevat, is de structuur van de verbinding ongebruikelijk: het is een combinatie van twee zilveroxides met verschillende oxidatiegetallen.[4]
De kristallografische eenheidscel bevat vier zilver- en vier zuurstofionen. Elke eenheidscel bevat twee soorten zilverionen: twee zilverionen die met één zuurstofatoom gekoppeld zijn. Zilver heeft hier oxidatiegetal (1+). De andere twee zilverionen zijn met drie zuurstofatomen gekoppeld, en hebben oxidatiegetal (3+). De verbinding kan daarom beter beschreven worden als of als .[5]
Röntgendiffractie laat zien dat de zilverionen twee verschillende coördinatieomgevingen vertonen: één waarbij zilver lineair vooral met twee zuurstofatomen gekoppeld is en een waarbij de coördinatie uit vier coplanaire zuurstof-atomen bestaat.[1]