Zelfontbranding (scheikunde)

Tegenwoordig is Zelfontbranding (scheikunde) een onderwerp dat in de moderne samenleving steeds meer in de belangstelling staat. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering is Zelfontbranding (scheikunde) steeds relevanter geworden in ons leven. Van de impact ervan op de economie tot de culturele implicaties ervan: var1 is op verschillende gebieden het onderwerp geweest van debat en analyse. In dit artikel zullen we de vele facetten van Zelfontbranding (scheikunde) en de invloed ervan op ons dagelijks leven onderzoeken. Van zijn geschiedenis tot zijn toekomstige projectie, we zullen duiken in een diepgaande analyse van Zelfontbranding (scheikunde) en zijn rol vandaag.

Zelfontbranding is het verschijnsel waarbij een stof zoals fosfor of hooi spontaan vlam vat.

Witte fosfor wordt onder water bewaard om zelfontbranding te voorkomen.

Oxidatieve zelfontbranding

Een bekend voorbeeld is witte fosfor, maar ook veel organometaalverbindingen of zeer fijn verdeelde stoffen (pyrofoor ijzer) reageren spontaan met zuurstof. Bij ijzer gebeurt oxidatie (roesten) normaal erg traag, maar als de stof in kleine deeltjes verdeeld is, is het reactieoppervlak groot genoeg (oppervlaktevergroting) om een grote temperatuurstijging mogelijk te maken.

Compost- en mesthopen kunnen spontaan ontbranden.

Anaerobe zelfontbranding

Hooi (hooibroei), compost en mest kan ontbranden door spontaan verlopende fermentatieprocessen. Deze vertering door micro-organismen stelt warmte vrij. Als de organismen massaal verteren en delen bij de juiste vochtigheidsgraad en zuurtegraad, kan de temperatuur erg hoog stijgen.