Wrattenaalscholver

Tegenwoordig is Wrattenaalscholver een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van veel mensen over de hele wereld. Met een aanzienlijke impact op verschillende terreinen van het leven heeft Wrattenaalscholver tot een ongekend debat geleid, dat zowel aanhangers als critici heeft aangetrokken. Terwijl Wrattenaalscholver een grote rol blijft spelen in het collectieve bewustzijn, strekt zijn invloed zich uit over meerdere sectoren, van de politiek tot entertainment, en van technologie tot de samenleving als geheel. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Wrattenaalscholver onderzoeken, waarbij we de huidige relevantie en potentiële toekomstige impact onderzoeken.

Wrattenaalscholver
IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2022)
Illustratie van John Gerrard Keulemans uit A History of the Birds of New Zealand. 2nd edition. 1888.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Suliformes
Familie:Phalacrocoracidae (Aalscholvers)
Geslacht:Leucocarbo
Soort
Leucocarbo carunculatus
(Gmelin, 1789)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Wrattenaalscholver op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De wrattenaalscholver (Leucocarbo carunculatus, synoniem: Phalacrocorax carunculatus) is een vogel uit de familie Phalacrocoracidae (Aalscholvers).

Kenmerken

De vogel is gemiddeld 76 cm lang. Deze aalscholver is van boven zwart met een blauwe metaalglans. Van onder is hij wit en de poten zijn roze. Op de vleugel bevinden zich witte vlekken. Boven de snavelbasis zitten oranje gele lellen (wratten).[1]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch in Nieuw-Zeeland op het Zuidereiland. Ongeveer 85% van de populatie broedt in vijf verschillende broedkolonies die liggen op kleine rotseilanden langs de kust.[1]

Status

De wrattenaalscholver heeft een beperkt broedgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2015 geschat op 350 tot 1500 individuen en de populatie-aantallen nemen af door verstoring door toeristen. Als de aalscholvers wegvliegen van de broedplaatsen, worden de eieren en kuikens door meeuwen gepredeerd. Verder is de visserij met staande netten in de buurt van de kolonies een gevaar. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]