In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Wetten van Fick. Of je nu meer over deze persoon wilt weten, een bepaald onderwerp diepgaand wilt onderzoeken of een belangrijke datum wilt herdenken, dit artikel geeft je alle informatie die je nodig hebt. Langs deze lijnen zullen we Wetten van Fick vanuit verschillende perspectieven analyseren, waarbij we relevante gegevens, meningen van deskundigen en gedetailleerde analyses aanbieden. Wat uw interesse ook is, wij zijn er zeker van dat u in dit artikel de informatie zult vinden die u zoekt.
De wetten van Fick beschrijven de diffusie in gassen, vloeistoffen en vaste stoffen. Deze relaties zijn afgeleid door de Duitse fysioloog Adolf Fick (1829-1901) in 1855.
De eerste wet van Fick geeft het verband tussen de massaflux en de concentratie van een stof in een stationaire toestand. De wet stelt dat de flux van gebieden met een hoge concentratie naar gebieden met een lage concentratie gaat, met een grootte die evenredig is met de concentratiegradiënt. In één (ruimtelijke) dimensie is de wet:
waarin:
Als de concentratie wordt uitgedrukt in mol/m³, is de resulterende massaflux in mol/(m²s). Een concentratie in kg/m³ levert een massaflux in kg/(m²s).
De tweede wet van Fick beschrijft een niet-stationaire situatie waarbij de concentratie van de beschouwde stof wel verandert in de tijd. Deze wet is afgeleid uit de continuïteitsvergelijking, die stelt dat de netto diffusie in een volume de concentratietoename van dat volume bepaalt.
of in 3 dimensies:
Dit is een partiële differentiaalvergelijking die niet alleen het uitvlakken van concentratieverschillen kan beschrijven, maar ook, voorzien van andere grootheden, temperatuurverschillen. Dan spreken we van de warmtevergelijking. Het oplossen van zo'n vergelijking is een vak apart; een oplossing, die de concentratie beschrijft als functie van de tijd en de gekozen plaatscoördinaten, hangt af van de rand- en beginvoorwaarden.