De kwestie Werner Graeff wordt tegenwoordig veel besproken, omdat deze een groot aantal mensen over de hele wereld treft. Sinds de ontdekking ervan heeft Werner Graeff een groeiende belangstelling gewekt in de wetenschappelijke gemeenschap, maar ook in de samenleving in het algemeen. Door de jaren heen zijn er talloze onderzoeken en onderzoeken uitgevoerd die de implicaties en gevolgen van var1 op het gebied van de gezondheid, de samenleving en het milieu volledig willen begrijpen. In dit artikel worden verschillende aspecten met betrekking tot Werner Graeff onderzocht, waardoor een overzicht wordt gegeven van het belang en de impact ervan vandaag de dag.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Werner Graeff (Wuppertal-Sonnborn, 24 augustus 1901 - Blacksburg (Virginia), 29 augustus 1978) was een Duits beeldhouwer, schilder, graficus en fotograaf.
Werner Graeff ging naar school in Bonn, Solingen, Berlin-Charlottenburg, Oranienburg en, ten slotte, in Berlin-Tegel, waar hij eindexamen deed. Hij schilderde aanvankelijk in een sterk impressionistische stijl. Rond 1919 ging hij over tot het schilderen van op kubistische wijze vereenvoudigde landschappen en het maken van houtsculpturen en houtsneden.
Hij was vanaf 1921 student aan het Bauhaus in Weimar. In hetzelfde jaar werd hij lid van De Stijl. In 1922 werd hij actief medewerker voor het gelijknamige tijdschrift en volgde hij de Stijl-cursus van Theo van Doesburg (zie afbeelding).
In 1923 richtte hij samen met Hans Richter (1888-1976) het Zeitschrift für Elementare Gestaltung, vanwege de grote letter G op de kaft "G" genoemd. De belangrijkste medewerkers van dit blad waren Ludwig Mies van der Rohe, Ludwig Hilberseimer, Raoul Hausmann, El Lissitzky, Theo van Doesburg, Hans Arp en Kurt Schwitters. Ook Piet Mondriaan, Viking Eggeling, Naum Gabo, Antoine Pevsner, Ernst Schön, George Grosz, John Heartfield, Tristan Tzara en Man Ray schreven voor "G".