Weefselplasminogeenactivator

In dit artikel gaan we het hebben over Weefselplasminogeenactivator, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen en dat in de huidige samenleving tot een groot debat heeft geleid. Weefselplasminogeenactivator is voor veel mensen een aandachtspunt, omdat het een directe impact heeft op verschillende aspecten van ons dagelijks leven. In de volgende paar regels zullen we dit onderwerp diepgaand onderzoeken, waarbij we de implicaties ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan op verschillende gebieden analyseren. Zonder twijfel is Weefselplasminogeenactivator een onderwerp dat niemand onverschillig laat, en het is essentieel om het grondig te begrijpen om de wereld om ons heen beter te begrijpen.

Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Een weefselplasminogeenactivator, in het Engels tissue plasminogen activator (tPA), is een enzym dat onder andere het opruimen van bloedstolsels (fibrine) regelt door het omzetten van plasminogeen naar het actieve plasmine te bevorderen. Plasmine speelt een rol in de afbraak van fibrine. De weefselplasminogeenactivator is ook verantwoordelijk voor het omzetten van proBDNF in matureBDNF.[1]

Gen

Het gen voor weefselplasminogeenactivator ligt op chromosoom 8 en bestaat uit 14 exons en 13 introns. Intron 8 bevat een dimorfe Alu-sequentie.

In geval van een acute ischemische beroerte wordt sinds 1996 recombinant weefselplasminogeenactivator (rt-PA) intraveneus toegediend wanneer de behandeling gestart kan worden binnen 3 uur nadat de eerste verschijnselen zich hebben voorgedaan.[2]

Zie ook