Wandlaus

In het artikel van vandaag gaan we het hebben over Wandlaus. Wandlaus is een onderwerp dat door de jaren heen interesse en controverse heeft gewekt, en het is belangrijk om alle aspecten ervan te kennen om de impact ervan op de samenleving te begrijpen. In de volgende regels gaan we de oorsprong, evolutie en relevantie ervan vandaag onderzoeken. Wandlaus is een onderwerp dat door verschillende disciplines is bestudeerd, waardoor we er een brede en volledige visie op kunnen krijgen. Daarnaast zullen we zien hoe het verschillende aspecten van het dagelijks leven heeft beïnvloed en wat de toekomstperspectieven zijn. Zonder twijfel is Wandlaus een fascinerend onderwerp dat de moeite waard is om diepgaand te onderzoeken.

Overzicht van de vestingwerken in Aken. Nummer 66 is de Wandlaus.

De Wandlaus was een speciaal voor de verdediging geprepareerde erker van de Akense stadsmuren die deel uitmaakte van de tussen 1257 en 1357 geconstrueerde buitenste stadsmuren van de Duitse stad Aken. De Wandlaus bestaat niet meer. Het was de enige erker met een eigennaam als onderdeel van de Akense stadsmuren.

Locatie

De Wandlaus bevond zich in het westen van buitenste stadsmuren tussen de weertoren Pfaffenturm en de stadspoort Junkerstor in het zuiden en de stadspoort Königstor in het noorden. Ze bevond zich nabij de Junkerstraße, Turmstraße en de Bleiberger Straße.

De voor de Wandlaus eindigende Lausgasse gaf de erker zijn naam.

Geschiedenis

De bouwdatum van de Wandlaus werd niet overgeleverd.

Ten tijde van de Franse bezetting van Aken gaf Napoleon de instructies om de militaire betekenis van Aken te minimaliseren. Als gevolg hiervan werden in het eerste kwart van de 19e eeuw grote delen van de stadsmuren en de poorten geslecht. Daaronder was de volledig gesloopte Wandlaus.

Beschrijving

De weererker was meerdere meters breed en bevond zich aan de buitenzijde van de stadsmuur, precies tegenover het aan de stadszijde gelegen wachthuis van de Akense stadsmuren. Een korte gang die door de stadsmuur voerde, verbond beide met elkaar. Schietgaten en openingen in de bodem (mezekouwen) van de Wandlaus maakten het mogelijk voor de verdedigers om op de aanvallers steenbrokken te gooien of hen te beschieten.