In de wereld van vandaag heeft Walter Diggelmann op verschillende gebieden aanzienlijk aan belang gewonnen. Of het nu op persoonlijk, professioneel of sociaal vlak is, Walter Diggelmann is erin geslaagd de aandacht van een breed publiek te trekken. De relevantie ervan wordt weerspiegeld in de toename van de populariteit ervan en de invloed die het uitoefent op de hedendaagse samenleving. In dit artikel duiken we in de wereld van Walter Diggelmann om de vele facetten ervan te ontdekken en de impact ervan op verschillende aspecten van het dagelijks leven te analyseren. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie in de loop van de tijd heeft Walter Diggelmann een voor en na in de geschiedenis gemarkeerd, en is het een interessant onderwerp geworden voor zowel onderzoekers, academici als nieuwsgierige mensen. Ga met ons mee op deze reis en ontdek alles wat Walter Diggelmann te bieden heeft.
Walter Diggelmann | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 11 augustus 1915 | |||
Geboorteplaats | Zürich, Zwitserland | |||
Overlijdensdatum | 5 maart 1999 | |||
Overlijdensplaats | Guntalingen, Stammheim (Zwitserland) | |||
Sportieve informatie | ||||
Discipline(s) | Baan en weg | |||
Ploegen | ||||
1940 1946 1947 1947 1948 1948 1949 1949 1949 1950-1951 1952 1953 1953 1953 |
Olympia Allegro Fuchs Amberg-Helvetia Fiorelli-Gardiol Tebag Feru-Salvani Tebag Fiorelli Feru Tebag Guerra La Perle-Hutchinson Schlegel | |||
|
Walter Diggelmann (Zürich, 11 augustus 1915 – Guntalingen, 5 maart 1999) was een Zwitsers wielrenner die zijn successen behaalde op de baan en de weg.
In 1941 opende hij zijn wielerseizoen met een zege in het Criterium van Brugg.[1] In 1952 won hij de derde etappe in de .e Ronde van Zwitserland.[2] Dit was zijn derde en tevens laatste etappezege in deze wedstrijd in zijn thuisland. Datzelfde jaar won hij de negende etappe in de Tour.[3] Die etappe trok van Mulhouse naar het Zwitserse Lausanne. In 1952 nam hij ook deel aan de WK op de baan waar hij vierde werd op het onderdeel stayeren.[4] Bij zijn tweede deelname aan de Giro van een jaar later werd hij 69e in het eindklassement.[5] Bij zijn eerste deelname in 1940 greep hij net naast een top tien plek die hij moest overlaten aan Settimo Simonini. Na zijn carrière als professioneel wielrenner leidde hij in 1977 een eigen wielerploeg die onder meer werd uitgenodigd deel te nemen aan de Amstel Gold Race, maar uiteindelijk voortijdig afzag van deelname.[6][7] De ploeg, genaamd Diggelmann-Velo Maier, hield na een jaar op te bestaan.[8]
Op de baan werd hij nationaal kampioen stayeren in 1945 en 1950. Tevens won hij samen met Hugo Koblet in 1949 het eindklassement van de Zesdaagse van New York.
Hij overleed op 5 maart 1999 op 84-jarige leeftijd.
Jaar | ![]() |
![]() |
![]() |
Zesdaagse |
---|---|---|---|---|
Als elite | ||||
1945 | ![]() |
|||
1946 | ||||
1947 | ||||
1948 | ![]() |
Buffalo:![]() Chicago: ![]() New York: ![]() | ||
1949 | New York:![]() | |||
1950 | ![]() |
|||
1951 | ||||
1952 | 4e stayeren | |||
1953 | ![]() |
Saint-Etienne: 4e eindklassement |
|
|