In de wereld van vandaag is Waldemar Victorino een onderwerp dat van groot belang is voor een groot aantal mensen. Met de vooruitgang van de technologie en de mondialisering is Waldemar Victorino een centraal thema geworden in veel aspecten van het dagelijks leven. Of het nu op werk-, academisch, sociaal of persoonlijk vlak is, Waldemar Victorino speelt een cruciale rol in de ontwikkeling en evolutie van de samenleving. Door de geschiedenis heen is Waldemar Victorino het onderwerp geweest van studie en debat, wat heeft bijgedragen aan het verrijken en uitbreiden van de kennis over dit aspect. In dit artikel zullen we verschillende aspecten met betrekking tot Waldemar Victorino onderzoeken en de impact ervan op verschillende gebieden analyseren, evenals de vooruitzichten voor de toekomst.
Waldemar Victorino | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Waldemar Barreto Victorino | |||||||
Geboortedatum | 22 mei 1952 | |||||||
Geboorteplaats | Montevideo | |||||||
Overlijdensdatum | 29 augustus 2023 | |||||||
Overlijdensplaats | Montevideo | |||||||
Nationaliteit | ![]() | |||||||
Lengte | 180 cm | |||||||
Positie | Aanvaller | |||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Interlands | ||||||||
| ||||||||
|
Waldemar Barreto Victorino (Montevideo, 22 mei 1952 – aldaar, 29 augustus 2023) was een profvoetballer uit Uruguay. Hij speelde als aanvaller en clubvoetbal in Uruguay, Argentinië, Italië, Colombia, Venezuela, Ecuador en Peru. Victorino beëindigde zijn actieve carrière in 1989 bij Defensor Lima in Peru.
Victorino speelde in totaal 33 officiële interlands (vijftien doelpunten) voor zijn vaderland Uruguay. Hij maakte zijn debuut voor de nationale ploeg op 9 juni 1976 in de vriendschappelijke thuiswedstrijd tegen Argentinië (0-3). Victorino nam met La Celeste deel aan de strijd om de Copa América in 1979.
Victorino overleed op 71-jarige leeftijd na een zelfmoordpoging.[1]
Hij is de oom van Mauricio Victorino.