Vrede van Karlowitz

In de wereld van vandaag is Vrede van Karlowitz een onderwerp dat grote relevantie heeft gekregen en de aandacht heeft getrokken van mensen van alle leeftijden en achtergronden. Of het nu komt door de impactvolle effecten op de samenleving, het belang ervan voor de persoonlijke ontwikkeling of de implicaties ervan voor de wereldeconomie, Vrede van Karlowitz heeft centraal gestaan ​​in talloze discussies en debatten. Vrede van Karlowitz wordt vandaag de dag beschouwd als een van de fundamentele pijlers en heeft een ongekende belangstelling gewekt en een groot aantal tegenstrijdige meningen gegenereerd. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten die verband houden met Vrede van Karlowitz en de invloed ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven diepgaand en gedetailleerd onderzoeken.

Onderhandeling bij de Vrede van Karlowitz

De Vrede van Karlowitz of het Verdrag van Karlowitz (Servisch : Сремски Карловци, Duits: Karlowitz, Turks: Karlofça, Hongaars: Karlóca) werd in 1699 ondertekend in Sremski Karlovci (een stad in Servië) en kwam tot stand dankzij de bemiddeling van het koninkrijk Engeland en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Het verdrag betekende het officiële einde van de Grote Turkse Oorlog, die de Turken verloren. De oorlog, tussen het Ottomaanse Rijk en de Heilige Alliantie, begon in 1683 met een mislukt beleg van Wenen door Kara Mustafa.

Na een twee maanden durend congres tussen de afgevaardigden van het Ottomaanse Rijk en de Heilige Alliantie, een coalitie van Europese mogendheden waaronder de Habsburgers, het Pools-Litouwse Gemenebest, de republiek Venetië en het Russische Rijk, werd het verdrag op 26 januari 1699 getekend.

Het Ottomaanse Rijk stond geheel Hongarije (behalve het banaat van Temesvár), een groot deel van Transsylvanië, en Slavonië aan de Habsburgers af, Podolië (een streek in het huidige Oekraïne) ging naar Polen. Dalmatië samen met Morea (het schiereiland Peloponnesos) werden aan Venetië gegeven. De Russen, die in 1696 Azov veroverden, sloten in 1700 een apart vredesverdrag met het Ottomaanse Rijk, het Verdrag van Constantinopel.

Bij de Vrede van Passarowitz (1718) kreeg het Ottomaanse Rijk Morea samen met Kreta terug van Venetië.

Het verdrag van Karlowitz luidde het begin in van de daling van de Ottomaanse invloed in Oost-Europa, waardoor de Habsburgers de dominante macht in zuidoostelijk Europa werden.