Volume One (Joey Cape's Bad Loud)

In de wereld van Volume One (Joey Cape's Bad Loud) hebben er door de jaren heen talloze belangrijke ontwikkelingen en veranderingen plaatsgevonden. Sinds de oprichting heeft Volume One (Joey Cape's Bad Loud) de aandacht en intriges getrokken van mensen van alle leeftijden en interesses. Studies en ontdekkingen met betrekking tot Volume One (Joey Cape's Bad Loud) zijn een bron van fascinatie en debat geweest, en hebben nog steeds een aanzienlijke impact op de wereld van vandaag. Naarmate de samenleving evolueert, neemt ook de rol en relevantie van Volume One (Joey Cape's Bad Loud) toe, waardoor het een uiterst relevant en interessant onderwerp is om diepgaand te onderzoeken en te begrijpen. In dit artikel zullen we het belang en de evolutie van Volume One (Joey Cape's Bad Loud) onderzoeken, evenals de betekenis en impact ervan vandaag de dag.

Volume One
Studioalbum van Joey Cape's Bad Loud
Uitgebracht 9 juni 2011
Opgenomen maart-april 2011
The Blasting Room
Gemasterd Chris Fogal
Black in Bluhm
Gemixt Jason Livermore
Genre Alternatieve rock, indierock, punkrock
Duur 35:42
Label(s) eigen beheer (2011), Destiny Records (2012), Stray Cat & Chocolate Shake Records (2013), Fat Wreck Chords (2014)
Producent(en) Bill Stevenson, Joey Cape, Andrew Berlin, Jason Livermore
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Volume One is het debuutalbum van de Amerikaanse rockband Joey Cape's Bad Loud, een muzikaal project van Joey Cape, frontman van de Californische punkbands Lagwagon en Bad Astronaut.

Het debuutalbum werd op 9 juni 2011 onder eigen beheer via Bandcamp.[1] Later in 2012 werd het uitgebracht op gekleurd vinyl (blauw) en kreeg het album een andere hoes en artwork. In Duitsland werd het album op blauw/wit vinyl en cd uitgegeven door Destiny Records in 2013. In Singapore werd er een oplage van 150 muziekcassette's uitgegeven via Stray Cat & Chocolate Shake Records. Het album werd in 2014 heruitgegeven via het Amerikaanse Fat Wreck Chords.[2][3]

Het album bevat elektrische versies van oorspronkelijke akoestische nummers die zijn uitgegeven op de Joey Cape's eerste twee solo-albums, Bridge (2008) en Doesn't Play Well with Others (2011). Het werd opgenomen in The Blasting Room in Fort Collins, Colorado met muziekproducers Bill Stevenson, Jason Livermore en Andrew Berlin, die voorheen ook met Joey Cape en Lagwagon hebben gewerkt.

Nummers

  1. "Canoe" - 2:29
  2. "Going for the Bronze" - 4:19
  3. "Okay" - 2:54
  4. "Montreal" - 3:33
  5. "Who We've Become" - 3:22
  6. "The Greatest Generation" - 3:46
  7. "It's Always Sunny" - 3:13
  8. "The Fish Rots from the Head Case Down" - 2:41
  9. "I'm Not Gonna Save You" - 2:41
  10. "Uniform" - 3:41
  11. "A Song for the Missing" - 2:57

Muzikanten

Band
  • Joey Cape - zang, gitaar
  • Carl Raether - basgitaar
  • Asher Simon - drums, slagwerk
Aanvullende muzikanten
  • Chad Price - zang
  • Jon Snodgrass - zang
  • Brian Wahlstom - keyboard
  • Angus Cooke - cello